Diahann Carroll

Diahann Carroll

(1976)
Biografía
Nacemento	(en) Carol Diahann Johnson 17 de xullo de 1935 Bronx, Estados Unidos de América
Morte	4 de outubro de 2019 (84 anos) Os Ánxeles, Estados Unidos de América
Causa da morte	cancro
Lugar de sepultura	Cemiterio de Woodlawn
Grupo étnico	Afroamericano
Relixión	Baptismo
Educación	Universidade de Nova York High School of Music & Art (en)
Actividade
Ocupación	actriz, actriz de teatro, actriz de cinema, actriz de televisión, modelo, cantante
Período de actividade	1954 - 2019
Selo discográfico	RCA Victor
Familia
Cónxuxe	Vic Damone (1987–1996) Monte Kay (1956–1963)
Parella	David Frost (1970–1973) Sidney Poitier (1959–1968)
Premios
(2005)  honorary degree from Spelman College (en) (1998)  Lucy Award (en) (1992)  Premio Crystal (1976)  Black Filmmakers Hall of Fame (en) (1968)  Golden Globe Award de melhor atriz em série cómica ou musical (pt) , premiado polo traballo Julia (série de televisão de 1968) (pt) (1962)  Tony Award de melhor atriz em musical (pt)  estrela no Paseo da Fama de Hollywood
Descrito pola fonte	Notable Black American Women Biographical Dictionary of Afro-American and African Musicians (en)

Carol Diahann Johnson, nada no Bronx, Nova York, o 17 de xullo de 1935 e finada nos Ánxeles, California, o 4 de outubro de 2019,^[1] foi unha actriz, modelo e cantante estadounidense coñecida como Diahann Carroll, gañadora dun premio Tony e un Globo de Ouro, e candidata ao premio Óscar.

Grazas ao apoio dos seus pais, dende nova comezou a súa formación como cantante, bailarina e modelo. Con quince anos posou para a revista Ebony.^[2] Estudou a carreira de socioloxía^[3] na Universidade de Nova York.^[4] Irrompeu no mundo do espectáculo en 1954 con apenas dezaoito anos, ao gañar o concurso televisivo Chance of a Lifetime.^[2][5][3] Posteriormente comezou a actuar en locais de Nova York.

Apareceu como actriz en filmes musicais como Carmen Jones (1954) e Porgy and Bess (1959),^[2][4] ambos dirixidos por Otto Preminger, e en Paris Blues (1961) xunto con Sidney Poitier, Paul Newman e Joanne Woodward.^[2] En 1974 foi candidata ao Óscar por Claudine, filme que coprotagonizou con James Earl Jones. Paralelamente, traballou na televisión e en musicais de Broadway, sendo a primeira muller afroamericana que gañou un Tony, polo seu traballo en No Strings.^[6][2][7][4]

Tamén protagonizou a serie de televisión Julia, pioneira na súa época ao amosar personaxes de raza negra non estereotipados en papeis protagonistas.^[6] Por este traballo gañou un Globo de Ouro e foi candidata ao Emmy.

Tras uns anos de relativa inactividade, recobrou unha popularidade enorme en 1984 co papel de Dominique Deveraux, na telenovela de grande éxito Dynasty,^[2] en que interpretou unha rival de Alexis Carrington (Joan Collins). Paralelamente, interveu en The Colbys realizando o mesmo papel. Foi coñecida ademais polo seu papel na serie televisiva White Collar^[8] e polas súas aparicións en Grey's Anatomy.^[9]

Carroll foi diagnosticada con cancro de mama en 1997.^[10] Ela dixo que o diagnóstico a "sorprendera" porque non había antecedentes familiares de cancro de mama e sempre seguira un estilo de vida saudable. Someteuse a nove semanas de radioterapia, e dende entón estivera libre de cancro. Con frecuencia falou da necesidade de detección temperá e da prevención da doenza.^[11] Finalmente faleceu nos Ánxeles o 4 de outubro de 2019.^[12]

Carroll casou en catro ocasións. A primeira foi en 1956 co produtor musical Monte Kay^[2][7] con quen tivo unha filla, Suzanne Kay Bamford, en 1960.^[13] O matrimonio rematou en 1962.^[14]

En 1959 comezou unha relación de nove anos con Sidney Poitier e entre 1970 e 1973 foi parella do presentador de televisión británico David Frost.^[2][5] En 1973, Carroll sorprendeu os medios ao casar con Fred Glusman,^[15] mais semanas despois presentou unha demanda de divorcio, acusando a Glusman de abuso físico.^[16] En 1975 casou con Robert DeLeon.^[2][7] Enviuvou dous anos despois cando DeLeon faleceu nun accidente de tráfico.^[17] O seu cuarto e derradeiro matrimonio foi co cantante Vic Damone en 1987. A unión, que Carroll describiu como turbulenta, rematou cunha separación legal en 1991, unha reconciliación e un divorcio en 1996.^[18][19]

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Diahann Carroll

• Carroll, Diahann (2009). The Legs Are the Last to Go: Aging, Acting, Marrying, Mothering, and Other Things I Learned Along the Way. Nova York: HarperPaperbacks. ISBN 9780060763275. 
• Carroll, Diahann, con Ross Firestone (1987). Diahann: An Autobiography (1st Ivy Books ed.). Nova York: Ballantine Books. ISBN 0804101310. 
• Plowden, Martha Ward (2002). Famous Firsts of Black Women. Illustrated by Ronald Jones (2nd ed.). Gretna, LA: Pelican Pub. Co. ISBN 9781565541979. 

• Diahann Carroll. Makers: Women Who Make America. Arquivado dende o orixinal o 15 de decembro de 2017. Consultado o 13 de decembro de 2021.  Vídeo biográfico
• "Diahann Carroll". The HistoryMakers. Arquivado dende o orixinal o 2014-02-26. 
• "Diahann Carroll". The National Visionary Leadership Project.