حجی
حَجی (عبری:חַגַּי به معنی : جشن ) یکی از دوازده پیامبر کوچک کتاب عبری تنخ و نویسندهٔ کتاب حجی در عهد عتیق انجیل بود. او در روز جشن مذهبی فطیر زاده شد.[۱] او شاهد خرابی معبد سلیمان بود[۲] و همراه با زکریا، بازگشت‌کنندگان از تبعید بابل را به بازسازی هیکل سلیمان تشویق کرد.[۳] بازسازی هیکل سلیمان باعث برانگیخته شدن سامری‌ها و حتی‌ها علیه یهودیه شد. وقتی که فرمان‌روای رودخانه فرات و دیگر مأموران سعی کردند در تلاش‌های بازسازی هیکل یهودیان مداخله کنند؛ داریوش از یهودیان حمایت کرد.[۴] پیغام حجی در سال دوم پادشاهی داریوش بزرگ به شوش فرستاده شد. اولین پیغام او در اولین روز ماه ششم و آخرین پیغام او در روز ۲۴ ماه نهم بیان گردید.[۵] حجی در هگمتانه (همدان) درگذشت و در آنجا به خاک سپرده شد. روز بزرگداشت او در کلیسای انجیلی ارمنستان ۳۱ ژوئن و در کلیسای ارتدوکس شرقی ۱۶ دسامبر است.
جستارهای وابسته
[ویرایش]پانویس
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- کتاب مقدس عهد عتیق و عهد جدید، ترجمه فاضل خان همدانی، ویلیام گلن، هنری مرتن، تهران: اساطیر، ۱۳۷۹، شابک ۹۶۴−۳۳۱−۰۶۸-X
- یاردون سیز (۱۳۸۰)، دانشنامه کتاب مقدس، ترجمهٔ بهرام محمدیان، تهران: روز نو، ص. ۱۹۱۲
- جیمز هاکس (۱۳۷۵)، قاموس کتاب مقدس، ترجمهٔ عبدالله شیبانی، تهران: اساطیر، ص. ۱۱۴
- پیامبران مدفون در ایران
| عهد عتیق |
|---|
 |
