María Antonia Iglesias

María Antonia Iglesias
(2007)
Televisión Españolako Q113320282 1990eko martxoaren 28a - 1996ko maiatzaren 14a ← Diego Carcedo - Ernesto Sáenz de Buruaga (en) →
Bizitza
Jaiotzako izen-deiturak	María Antonia Iglesias González
Jaiotza	Madril, 1945eko urtarrilaren 15a
Herrialdea	Espainia
Talde etnikoa	espainiarra
Lehen hizkuntza	gaztelania
Heriotza	Panxón (Nigrán), 2014ko uztailaren 29a (69 urte)
Heriotza modua	berezko heriotza: kardiopatia giltzurrun-gutxiegitasun kronikoa
Familia
Aita	Antonio Iglesias
Hezkuntza
Heziketa	Madrilgo Kazetaritzako Eskola Ofiziala (1964 - 1968) kazetaritza
Hizkuntzak	gaztelania
Jarduerak
Jarduerak	kazetaria, idazlea eta film-zuzendaria
Enplegatzailea(k)	Euskal Irrati Telebista Ràdio Televisió Valenciana (en) Vía Digital (en) Prensa Ibérica (en) Triunfo (en) Informaciones  (1967 -  1979) Radiotelevisión Española  (1984 -  1996) Europroducciones (en)  (1996 -  2006) PRISA taldea  (1997 -  2012) Mediaset España  (1998, 2008 -  1998, 2008) Ábside Media  (1998 -  1998) Atresmedia  (2001 -  2002) Vocento  (2004, 2012 -  2006, 2013) Radio Televisión Madrid (en)  (2006 -  2008) La Fábrica de la Tele (en)  (2007 -  2013)
Kidetza	Asociación de la Prensa de Madrid

María Antonia Iglesias González (Madril, 1945eko urtarrilaren 15a – Panjón, Nigrán, Pontevedra, 2014ko uztailaren 29a) madrildar kazetaria, idazlea eta telebista zein irratiko solaskidea izan zen.^[1]

Madrilen jaio zen, baina bere aitaren familia galiziarra zen.^[2] Aita Antonio Iglesias Álvarez pianista eta musikologoa izan zen (1918-2011).^[3]

1968an Kazetaritzako diplomatura lortu zuen Madrilgo Eskola Ofizialean, eta Informaciones egunkarian hasi zen praktikak egiten, 1979an desagertu zen arte.

Informaciones egunkarian praktikak egon ondoren, beste argitalpen batzuetan ere jardun zuen, hala nola Triunfo, Tiempo eta Interviú aldizkarietan. Aldizkari horretan frankismoan eta demokraziaren lehen urteetan lapurtutako haurren azpijokoa salatu zuen, 1982ko lehen hilabeteetan Germán Gallego erreportari grafikoarekin batera egindako ikerketa batean.

Bere kazetaritza-jardueran Espainiako Trantsizioaren zirrikituak ezagutu zituen eta bere protagonista politikoekin adiskidetasun-harremanak sortu zituen.^[4] 1981eko otsailaren 23an Espainiako Estatu-kolpean Diputatuen Kongresuan egon zen informatzaile lanetan.^[5]

1984an Televisión Españolan hasi zen eta informazio zerbitzuen plantillan sartu zen. Hortik aurrera, erreportari aritu zen Informe Semanal saioan, eta azkenean saioaren zuzendari izendatu zuten 1989an.^[6]

Urtebete geroago, 1990eko martxoan, albistegietako zuzendari izendatu zuten, Jordi García Candauk erakunde publikoaren zuzendaritza nagusia hartu ondoren, eta Ramón Colomek, berriz, telebistakoa. 1996ko maiatzera arte egon zen karguan, eta Ernesto Sáenz de Buruagak ordezkatu zuen. Bere agintaldian kritika gogorrak jaso zituen oposizioko alderdietatik, batez ere Alderdi Popularretik. Alderdi horrek behin baino gehiagotan eskatu zuen kargua uzteko, eta Gobernuaren alderdiari eta Felipe Gonzálezi informazioa manipulatzea eta politikoki laguntzea leporatu zion.^{[7][8][9][10]}

Orduan, besteak beste, Manuel Fraga, José María Aznar, Xabier Arzalluz, Jordi Pujol eta Felipe González elkarrizketatzeko aukera izan zuen. 1995ean, Adolfo Suárezi buruzko programa berezia egin zuen.^[11]

1997az geroztik, El País egunkarian parte hartu zuen, eta buruzagi politiko nagusiei egindako elkarrizketa ugari argitaratu zituen, baita Aguilarrek 2007an argitaratutako Cuerpo a cuerpo liburukian jasotako pertsona akademiko, Eliza Katolikoko eta bankuetako kideei egindakoak ere. Liburua aurkezteko, Iñaki Gabilondo, Luis del Olmo, Victoria Prego, Soledad Gallego-Díaz eta José Antonio Zarzalejos kazetariak bildu zituen.

Hainbat solasalditan hartu zuen parte uneko analista gisa, bai irratian - Hoy por hoy, Cadena SERren; La Brújula (2002), Onda Ceron; Protagonistak (2004-2006) Punto Radion -, bai telebistan: Día a día (1996-2004), Telecincon; Cada día (2004-2005); Lo que inTeresa (2006) Antena 3en, Las Mañanas de Cuatro (2006-2010) Cuatron; Madrid opina (2006-2008) Telemadriden eta La mirada crítica (2008) zein La Noria (2008-2012) Telecincon. Radio Euskadiko eztabaidetan eta Canal Nou zein ETBko une horretako gaiei buruzko solasaldietan jardun zuen.

2012tik 2013ra, Telecincoko El gran debate saioan eta ABC Punto Radioko goizeko tertulietan hartu zuen parte.tertul

2013. urtean Galiziako Periodistas taldearen Exxpopress Ohorezko bazkide izan zen eta zilarrezko intsignia jaso zuen.

2009ko irailaren 23an, Telecincoko La Noria programan parte hartu ondoren, bihotzekoak eman zion.^[12] 2012an, osasun-arazoak zirela eta, utzi egin behar izan zuen pixkanaka bere jarduera profesionala. Hala ere, Telecincon Jordi Gonzálezek eta María Teresa Camposek elkarrizketatzeko agertu zen. Azken urteetan Pontevedreko Panxon (Nigran) herriko etxean bizi izan zen, eta bertan hil zen 2014ko uztailaren 29an, 69 urte zituela.^[13]

Batez ere kazetaritza-elkarrizketan oinarrituta egin zuen idazle-lana. La memoria recuperada libururan Felipe Gonzálezen gobernu-etapari buruzko azterketa xehea egin zuen, protagonistekin hitz eginez.^[14] Eta Maestros de la República liburuan Espainiako Bigarren Errepublikako maisu-maistren irudiari balioa eman zion, eta hildako irakasleen ikasleen, bizilagunen eta senideen testigantzak bildu zituen. 2009an Memoria de Euskadi argitaratu zuen, Euskal Herriko errealitate politikoan sakontzen zuen elkarrizketa-multzoa.

• 1997an Ermua, cuatro días de julio, Miguel Ángel Blancoren hilketari buruz.
• 1999an Aquella España dulce y amarga/ Carmen Sevilla eta Paco Rabal.
• 2003an La memoria recuperada. Lo que nunca han contado Felipe González y los dirigentes socialistas
• 2006an Maestros de la República. Los otros santos, los otros mártires.
• 2007an Cuerpo a cuerpo. Cómo son y cómo piensan los políticos españoles,gorputzez gorputz, autoreak egindako elkarrizketen bilduma.
• 2009an Memoria de Euskadi. La terapia de la verdad: todos lo cuentan todo.