Irre
| Irre | |
| pronunciación (AFI) | [ˈɪrə] |
Etimología
[editar]nominalización de adjetivo irre.[1]
Sustantivo masculino y femenino
[editar]| Flexión fuerte sin artículo | |||
|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Plural | |
| Nominativo | Irrer | Irre | Irre |
| Genitivo | Irren | Irrer | Irrer |
| Dativo | Irrem | Irrer | Irren |
| Acusativo | Irren | Irre | Irre |
| Flexión débil con artículo determinado | |||
| Masculino | Femenino | Plural | |
| Nominativo | der Irre | die Irre | die Irren |
| Genitivo | des Irren | der Irren | der Irren |
| Dativo | dem Irren | der Irren | den Irren |
| Acusativo | den Irren | die Irre | die Irren |
| Flexión mixto (con pronombre, »ein«, »kein«, …) | |||
| Masculino | Femenino | Plural | |
| Nominativo | ein Irrer | eine Irre | keine Irren |
| Genitivo | eines Irren | einer Irren | keiner Irren |
| Dativo | einem Irren | einen Irren | keinen Irren |
| Acusativo | einen Irren | eine Irre | keine Irren |