Dietrich Bonhoeffer

Dietrich BONHOEFFER [ˈdiːtrɪç ˈboːnhœfɐ] (nask. la 4-an de februaro 1906 en Breslau, Prusio, Germanio – mort. la 9-an de aprilo 1945 en la koncentrejo Flossenbürg, Bavario, Germanio) estis germana protestanta teologo, diskoniganto de la ekumenisma ideo. Li partoprenis en komploto kontraŭ Hitler, pro kio oni lin enprizonigis kaj ekzekutis. Liaj rememoroj, verkitaj en la prizono estis eldonitaj en 1951 kaj pruvas lian profundan kredon.

Dietrich Bonhoeffer
Dietrich Bonhoeffer en aŭgusto 1939[1]
Persona informo
Dietrich Bonhoeffer
Naskiĝo	4-an de februaro 1906 (1906-02-04) en Breslaŭo
Morto	9-an de aprilo 1945 (1945-04-09) (39-jaraĝa) en Koncentrejo Flossenbürg
Mortis pro	Mortpuno vd
Mortis per	Pendumo vd
Tombo	sen valoro Doroteurba tombejo vd
Religio	luteranismo • Konfesanta Eklezio vd
Etno	Germanoj vd
Lingvoj	germana vd
Ŝtataneco	Germanio vd
Alma mater	Universitato de Tubingeno - teologio (1923–) Humboldt-Universitato en Berlino - teologio (–1927) Unia Teologia Seminario vd
Memorigilo
Familio
Dinastio	Bonhoeffer family vd
Patro	Karl Bonhoeffer vd
Patrino	Paula Bonhoeffer (en) vd
Gefratoj	Christine Bonhoeffer (en) , Sabine Leibholz-Bonhoeffer (en) , Karl Friedrich Bonhoeffer (mul) , Klaus Bonhoeffer (en) kaj Ursula Schleicher (en) vd
Edz(in)o	–
Amkunulo	Maria von Wedemeyer Weller (en) vd
Profesio
Okupo	teologo poeto rezistobatalanto filozofo parson (en) vd
Honorigoj Honorigoj  Civil Courage Prize (en) vd
En TTT	Oficiala retejo vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
v • d • r

Lia patro, Karl Bonhoeffer estis profesoro de psiĥiatrio kaj neŭrologio en la Humboldt-Universitato en Berlino, la patrino havis 8 infanojn al kiuj ŝi dediĉis sian tutan vivon. Bonhoeffer studis kredosciencon inter 1923 kaj 1927 en Universitatoj de Tübingen kaj Berlino.

Li servis en 1928–29 kiel vicpastro en Barcelono, en germana religi-komunumo. Poste li studis unu jaron en Novjorko. En 1931 Bonhoeffer fariĝis privatdocento en la Berlina Universitato.

Li ĉiam kontraŭstaris la nazian sistemon, precipe pro ties antisemitismo. Li iĝis gvidanta membro de la "Konfesanta Eklezio" (Bekennende Kirche), kiu estis centro de la kontraŭnazia protestanta rezisto en Germanio. Li agadis pli kaj pli kaŝe.

Ĉar liaj parencoj partoprenis en komploto kontraŭ Hitler, la nazioj arestis ankaŭ lin la 5-an de aprilo 1943 en Berlino.

La 19-an de decembro 1944 li sendis el la malliberejo leteron por konsoli sian fianĉinon Maria von Wedemeyer kaj patrinon okaze de jarŝanĝo. Ties aldonaĵo - la poemo "Von guten Mächten wunderbar geborgen" - poste famiĝis kiel eklezia kanto:

Sub ŝirm' mirinda de potencoj bonaj

Sub ŝirm' mirinda de potencoj bonaj

l'estonton kun trankvil' atendas ni.

Apudas Di' vespere kaj matene,

kaj ĉiun novan tagon sendas Li.

Se temp' antaŭa plu turmenton donas,

se tag' malbona premas per angor',

la savon donu, kiun Vi proponas,

ho Di', por nia terurita kor'.

Kaj se kalikon donas Vi amaran,

sufero-plenan, pezan ĝis ekstrem',

ni prenas ĝin el Via man' amata

dankeme, fidoplene kaj sen trem'.

Se tamen Vi ankoraŭ donos ĝojon

pri tiu mond' kaj ĝia brila sun',

ni rememoros la iritan vojon;

nur Via estu nia vivo nun.

Ho, ke per Vi ekbrulu la kandeloj

kun milda, varma lum' en sombra mond'!

Nin kunen duku* Vi, laŭ Viaj celoj,

ĉar estas Via lum' al ni respond'.

Dum ĉiu tera bruo iĝas febla,

por ni laŭtiĝu tiu plen-sonor'

el Via vasta mondo nevidebla,

akordoj ravaj de l'eterna ĥor'.

* devenante de duko, tiu kiu mezepoke antaŭen iris la siajn.

(Traduko: Adolf Burkhardt, 1977, 2001 en ADORU n. 490; 5-a strofo: Karl Heinz Schaeffer, 2007 kaj – en Kloster Kirchberg – Albrecht Kronenberger, 2007. La germana originalo havas 7 strofojn.)