Jean Paulhan

Jean Paulhan
Persona informo
Jean Paulhan
Naskiĝo	2-an de decembro 1884 (1884-12-02) en Nimo
Morto	9-an de oktobro 1968 (1968-10-09) (83-jaraĝa) en Parizo
Tombo	Pariza tombejo de Bagneux vd
Lingvoj	franca vd
Ŝtataneco	Francio vd
Familio
Patro	Frédéric Paulhan (en) vd
Edz(in)o	Sala Paulhan (en) (1911–dekjaro de 1930) Anne Cécile Desclos Germaine Paulhan (en) (–1968) vd
Parencoj	Fernand Thérond (en) (kuzo aŭ kuzino) vd
Profesio
Alia nomo	Jean Guérin • Maast • Just • Lomagne vd
Okupo	eldonisto ĵurnalisto publikigisto literaturkritikisto verkisto redaktisto vd
Laborkampo	Ĵurnalismo, opinia ĵurnalismo kaj literatura kritiko vd
Aktiva en	Francio vd
Aktiva dum	1917–1968 vd
Verkado
Verkoj	Q96777157 ❦ Q96777163 vd
Postenoj Postenoj seĝo 6 de la Franca Akademio (1963–1968) conseiller municipal de Châtenay-Malabry (fr) (1935–1941) vd
Honorigoj Honorigoj (1950)  Grand Prix littéraire de la Ville de Paris (fr) (1945)  Grand prix de littérature de l'Académie française (en) (1942)  Georges-Dupau award (en)  Medalo de Rezistado  Militkruco 1914-1918  Granda Oficiro de la Honora Legio vd
Membrecoj Membrecoj Franca Akademio (1963–1968) comité de lecture des éditions Gallimard (en) (1925–1965) vd
vd	Fonto: Vikidatumoj
v • d • r

Jean PAULHAN (naskiĝinta la 2-an de decembro 1884 en Nîmes, mortinta la 9-an de oktobro 1968 en Boissise-la-Bertrand/ dep. Seine-et-Marne) estis franca verkisto kaj publicisto.

Post sorbonaj studoj li instruadis francan literaturon kaj gimnastikon en lernejo je Antananarivo. Reveninte Eŭropon li instruis ĝis la eksplodo de la Unua mondmilito la malagasan ĉe Lernejo pri orientaj lingvoj. Milite estis li serĝento vundate en decembro 1914. Li apogis la poeton kaj eseiston Francis Ponge vizitante de tempo al tempo ties gepatran domon.^[1]

Post 1918 laboris li por la gazeto "Littérature" kaj de 1920 kiel redaktoro ĉe "La Nouvelle Revue française" (NRF). Post la morto de Jacques Rivière estis li inter 1925 kaj 1940 ĉefredakisto de NRF. Dum la Dua mondmilito li laboris literaturpropagande por Franca rezistado, kun Jean-Paul Sartre. Kun li li kunlaboris postmilite por la periodaĵo Les Temps modernes. Krome li helpis la eldoniston Jean-Jacques Pauvert inter 1947 kaj 1952 por ke aperu denove verkoj de la markizo de Sade. Lia sekreta amatino Anne Cécile Desclos verkis por li pseŭdonime la erotikan romanon Histoire d'O kiu ĝuis eldoniĝon fare de Pauvert. Por ĝi verkis antaŭparolon Paulhan mem.

Kiam en la 1953-a jaro NRF denove rajtis publikiĝi, Paulhan refariĝis ties ĉefredaktisto (ĝis 1963). Ĉar li ankaŭ dum 40 jaroj lektoris ĉe la renomita eldonejo Gallimard, lia influo koncerne la franclingvan literaturon de la 20-a jarcento ne povas malsubestimiĝi. En januaro 1963 li elektiĝis membro de Franca Akademio.

Postlasitaĵoj liaj troviĝas ĉe Institut mémoires de l’édition contemporaine (IMEC).

• 1912 Les Hain-Tenys Merinas.
• 1917 Le guerrier appliqué.
• 1921 Jacob Cow le Pirate, ou Si les mots sont des signes.
• 1921 Le pont traversé.
• 1925 Expérience du proverbe.
• 1927 La guérison sévère.
• 1929 Sur un défaut de la pensée critique.
• 1930 Les Hain-Tenys, poésie obscure.
• 1930 Entretiens sur des faits-divers.
• 1940 L’Aveuglette.
• 1941 Les fleurs de Tarbes ou La terreur dans les Lettres.
• 1943 Jacques Decour.
• 1943 Aytre qui perd l’habitude.
• 1944 Clef de la poésie, qui permet de distinguer le vrai du faux en toute observation, ou Doctrine touchant la rime, le rythme, le vers, le poète et la poésie.
• 1945 F. F. ou Le Critique.
• 1946 Sept causes célèbres.
• 1946 La Métromanie, ou Les dessous de la capitale.
• 1946 Braque le Patron.
• 1947 Lettre aux membres du C.N.E.
• 1947 Sept nouvelles causes célèbres.
• 1947 Guide d’un petit voyage en Suisse
• 1947 Dernière lettre.
• 1948 Le berger d’Écosse.
• 1948 De la paille et du grain.
• 1949 Fautrier l’Enragé.
• 1949 Petit-Livre-à-déchirer.
• 1950 Trois causes célèbres.
• 1950 Les causes célèbres
• 1950 Lettre au médecin.
• 1951 Les Gardiens.
• 1951 Le Marquis de Sade et sa complice ou Les revanches de la Pudeur.
• 1951 Petite préface à toute critique.
• 1952 Lettre aux directeurs de la Résistance.
• 1953 La preuve par l’étymologie.
• 1955 Les paroles transparentes. Bildoj de Georges Braque
• 1958 Le Clair et l'Obscur.
• 1958 G. Braque
• 1958 De mauvais sujets. Grafikaĵoj de Marc Chagall
• 1959 Karskaya. Essay
• 1961 Lettres
• 1962 L’art informel
• 1966 Progrès en amour assez lents
• 1986 Choix de lettres I, 1917–1936. La littérature est une fête
• 1990 La vie est pleine de choses redoutables (posthum)
• 1991 Chroniques de Jean Guérin – Band 1: 1927–1940, Band 2: 1953–1964. Paris, Editions des cendres (Jean Guérin war ein Pseudonym von Jean Paulhan)

• Lettres de Paul Claudel à Jean Paulhan (1925–1954). Correspondance Eldonis kaj komentarion verkis Catherine Mayaux. Peter Lang, Bern 2004, ISBN 3-03-910452-7
• Jean Paulhan, Charles Ferdinand Ramuz, Gustave Roud; Daniel Maggetti & Stéphane Pétermann (eld.): Le patron, le pauvre homme, le solitaire. Lettres, articles et documents. Slatkine, Paris 2007, ISBN 205102040X
• John Flower: Autour de la Lettre aux directeurs de la Résistance de Jean Paulhan. Univ. of Exeter Press, 2003, ISBN 0-85989-724-9; Presses universitaires de Bordeaux, 2003, ISBN 2-86781-308-5

• prezento ĉe la akademia paĝaro

1. ↑ "Die Stimme der Steine. Heute vor 25 Jahren starb der französische Schriftsteller Francis Ponge" - ĉe: Deutschlandradio Kultur, 6.8.2013