[go: up one dir, main page]
More Web Proxy on the site http://driver.im/Saltu al enhavo

Ilmarinen

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Ilmarinen
diaĵo
Verko Kalevala
Rolita de Ivan Voronov, Vesa-Matti Loiri, Jari Halonen
Informoj
Eble sama Jen • Inmar
Sekso vira
Okupo forĝisto
vdr
Studo por la fresko "Ilmarinen pluganta la Kampon de Viperoj" de Akseli Gallen-Kallela.
Sammon taonta ("Ilmarinen forĝante la sampon"), pentraĵo de Akseli Gallen-Kallela, 1893.

Ilmarinen, la Eterna Martelisto, forĝisto kaj inventisto en la Kalevala, estas dio[1] kaj arketipa metiisto el la Finna mitologio. Li estas nemortonta kaj kapabla krei praktike ĉion ajn, sed li estas portretita malfeliĉa en amo.[2] Li estis priskribita kiel laboranta la tiame konatajn metalojn, kia latuno, kupro, fero, oro kaj arĝento. La grandaj verkoj de Ilmarinen inkludas la konstruon de la kupolo de la ĉielo kaj la forĝadon de la Sampo. Lia kutima epiteto en Kalevala estas seppo, poezia vorto por "forĝisto"[3] kaj la fonto por la nomo Seppo.[4]

  1. Siikala, Anna-Leena. (2013) Itämerensuomalaisten mytologia. Finnish Literature Society. ISBN 978-952-222-393-7.
  2. vidu Lönnrot 1999.
  3. seppo (Finnish). Kotimaisten kielten keskus. Alirita 8a de Septembro 2015 .
  4. Kalevala ja suomen kieli (Finnish). Kalevalaseura. Arkivita el la originalo je 2016-03-05. Alirita 8-a de septembro 2015 . Arkivita kopio. Arkivita el la originalo je 2016-03-05. Alirita 2016-09-04 .

Referencoj

[redakti | redakti fonton]
  • Kuusi, Matti, Keith Bosley, kaj Michael Branch, tradukistoj kaj eldonistoj (1977) Finnish Folk Poetry: Epic: An Anthology in Finnish and English. Helsinki: Finnish Literature Society.
  • Lönnrot, Elias (1999) The Kalevala. Bosley, Keith, tradukisto. Oxford World's Classics. Oxford: Oxford University Press.
  • Pentikäinen, Juha Y. (1999) Kalevala Mythology. Poom, Ritva, translator. Bloomington and Indianapolis: Indiana University Press.
  • Siikala, Anna-Leena (2002) Mythic Images and Shamanism: A Perspective on Kalevala Poetry. FF Communications No. 280. Helsinki: Suomalainen Tiedeakatemia.

Vidu ankaŭ

[redakti | redakti fonton]

Eksteraj ligiloj

[redakti | redakti fonton]