Klozoneismo

Klozoneismo^[1] estas pentrarta teĥniko inventita en 1886 de juna pentristo, Louis Anquetin.

Tiu teĥniko inspiriĝas el teĥniko de vitralo, de japana Ukijo-e (japanismo), de Epinal-bildo kaj de primitiva arto.

Klozoneismo karakteriziĝas per areoj de koloro ĉirkaŭitaj de pli malhela streko. La ĉirkaŭaĵo ebligas limigi unukoloraĵojn unuj de aliaj. Ĝi ankaŭ ebligas reliefigi pentritajn elementojn.

Antaŭulaj artistoj influitaj de Louis Anquetin kaj ankaŭ de japanismo estis Paul Gauguin kaj Émile Bernard. Ambaŭ fondis la Skolon de Pont-Aven en la malfruaj jardekoj de la 19-a jarcento, kiu utilis kiel katalizilo kaj disvastiganto de tiu teĥniko. Tamen, la depostulo pri patreco de klozoneismo estis la startpunkto de konflikto inter ambaŭ artistoj, kio definitive ĉesigis ilian kunlaboradon. Aliaj artistoj, kiaj Maurice Denis, Vincent van Gogh aŭ Henri de Toulouse-Lautrec alproksimiĝis al klozoneismo, ĉiu siamaniere.

Hodiaŭ, klozoneismo estas teĥniko nedisigebla de bildliteraturo kaj animeo. Nuntempaj artistoj kiaj Valerio Adami kaj Pierre Alechinsky alproprigis al si tiun pentristan teĥnikon.

• 
  Vincent van Gogh, Bretoninoj kaj infanoj, novembro 1888 (akvarelo laŭ Émile Bernard)
  Galleria d'arte moderna, Collezione Grassi, Milano
• 
  Paul Gauguin
  Vizio post la Prediko aŭ Lukto de Jakobo kun Anĝelo, 1888
• 
  Louis Anquetin
  Leganta virino, 1890
• 
  Paul Sérusier, La Talismano, 1888
  Musée d'Orsay, Parizo

• Ĉelemajlo

En tiu ĉi artikolo estas uzita traduko de teksto el la artikolo Cloisonnisme en la franca Vikipedio.