Kipra kuirarto

Kipra kuirarto estas kuirarto de Kipro kaj proksime rilata al la greka kaj turka kuirartoj; ĝi ankaŭ estis influita de bizanca, franca, itala, kataluna, otomana kaj mezorienta kuirartoj.

Ofte uzataj ingrediencoj estas freŝaj legomoj kiel kukurbetoj, verdaj piproj, okro, verdaj faboj, artiŝokoj, karotoj, tomatoj, kukumoj, laktuko kaj vinberaj folioj, kaj legomoj kiel fazeoloj (por fasolio), larĝaj faboj, pizoj, kikeroj kaj lentoj. Piroj, pomoj, vinberoj, oranĝoj, mandarenoj, nektarinoj, mespiloj, rubusoj, ĉerizoj, fragoj, figoj, akvomelono, melono, avokado, citrusoj, citrono, pistako, migdalo, kaŝtano, juglando, avelo estas iuj el la plej oftaj fruktoj kaj nuksoj.

La plej bone konataj spicoj kaj herboj inkludas pipron, petroselon, erukon, celerion, freŝan koriandron, timianon kaj origanon. Tradicie semoj de kumino kaj koriandro konsistigas la ĉefajn kuiradajn aromojn de la insulo. Mento estas tre grava herbo en Kipro. Ĝi kreskas abunde, kaj la lokanoj uzas ĝin por ĉio, precipe en pladoj enhavantaj viandon.

La deserto estas kutime frukto aŭ glika – tradicia suker-konservitaj fruktoj kaj nuksoj.^[1]

Por grekaj kipranoj, estas multaj fastaj tagoj difinitaj de la Greka Ortodoksa Eklezio, kaj kvankam ne ĉiuj aliĝas, multaj fastas. En ĉi tiuj tagoj efektive ĉiuj bestaj produktoj ne devas esti konsumitaj. Legomoj estas manĝitaj anstataŭe, foje kuiritaj en tomata saŭco (greka: yiahni aŭ turka: yahni) sed pli kutime simple pretaj per olivoleo kaj citrono. Iuj tagoj eĉ ne estas oleo. Ĉi tiuj manĝoj ofte konsistas el kruda cepo, kruda ajlo kaj seka ruĝa kapsiko, kiu manĝeblas kune kun ĉi tiuj aŭsteraj pladoj por aldoni diversajn gustojn, kvankam ĉi tiu praktiko ekmalaperas.