Eŭgeno Onegin

Eŭgeno Onegin
	Eŭgeno Onegin
Aŭtoro	Aleksandr Puŝkin
Eldonjaro	1931
Urbo	Parizo
Eldoninto	SAT
Paĝoj	236
	v • d • r

Eŭgeno Onegin (ruse Евге́ний Оне́гин, Jevgénij Onégin [jɪvˈɡʲenʲɪj ɐˈnʲeɡʲɪn]) estas romano en versoj de Puŝkin. Pjotr Iljiĉ Ĉajkovskij verkis operon Eŭgeno Onegin inspirite de tiu romano.

Roluloj

Eŭgeno Onegin (ruse Евге́ний Оне́гин, Jevgénij Onégin): dando, 26 jarojn aĝa, loĝanta en Sankt-Peterburgo.
Vladimiro Lenski (ruse Влади́мир Ле́нский, Vladímir Lénskij): Juna poeto, 18 jarojn aĝa, romantika kaj naiva.
Tatjana Dmitrijevna Larina (ruse Татья́на Дми́триевна Ла́рина): Juna filino de bienulo.
Olga Larina (ruse О́льга Дми́триевна Ла́рина): Pli juna fratino de Tatjana.

Esperanta traduko

La romanon el la rusa tradukis kaj komentis Nikolao Nekrasov, kaj eldonis Sennacieca Asocio Tutmonda en 1931. La publikigaĵo ampleksis 236 paĝojn. En la Reto ĝia bitlibra versio (A. Puŝkin, trad. N.V. Nekrasov: Eŭgeno Onegin) estas disponebla.

La plej plenan kaj fidelan tradukon de la versromano (ja Nekrasov preterlasis kelkajn partojn, kaj malĝuste komprenis kelkajn specifajn realaĵojn) faris Valentin Melnikov; lia traduko estas eldonita en 2005 de Sezonoj, en Kaliningrado (serio Oriento-Okcidento, n-ro 40).

Recenzoj

„ Estas verko apartenanta al la tutmonda literaturo. Estas amrakonto, en kiu finfine la amata heroino ne sekvas la voĉon de la naturo, sed sin fordonas al maljuna princo. Nekrasov faris tre diligentan laboron, plaĉe plaŭdas la rimoj. ”

— Aso, "La Socialisto", 1931, p. 116

„ Versa romano Eŭgeno Onegin estas probable la plej elstara verko de tuta rusa literaturo. Fama kritikisto V.Belinskij prave nomis ĝin “enciklopedio de la rusa vivo”: vere, la rusa vivo — kaj nobela en la ĉefurboj, kaj kampula en vilaĝo (Puŝkin priskribis bone konatan medion en Pskova provinco, kie situis lia propra bieno), kun ĉiuj moroj, tradicioj kaj aktualaj eventoj — estas montrita plej fidele kaj detale. La aŭtoro certigis la legantojn, ke la tempo en la romano estas kalkulita laŭ kalendaro; la priskribataj eventoj komenciĝas fine de 1819. Apud la elpensitaj protagonistoj rolas realaj konataj homoj kaj la aŭtoro mem. Krome, li kelkloke citas aŭ parodias la poetojn-samtempulojn, kaj eĉ sukcesas kun ili polemiki, ofte apelacias al la leganto — do la “spirito de l' tempo” senteblas perfekte.

(...)

Temas pri ŝajne simpla, preskaŭ banala historio — ekzistas eĉ klasika opero laŭ tiu romano. Riĉa junulo Eŭgeno Onegin veturas el la ĉefurbo en vilaĝon por ekmastri bienon de sia forpasinta onklo kaj restas tie, ĉar urba aristokrata vivo tedis lin. Li trovas tie unusolan amikon — Lenskij; kaj Tatjana, fraŭlino el najbara bieno, baldaŭ enamiĝas al li, naive kaj sincere, ĉar li tute ne similas la ceterajn najbarojn. Li rifuzas ŝian amon kaj edife riproĉas ŝin. Pro bagatela kaŭzo troemocia Lenskij subite vokas la amikon al duelo, do Onegin hazarde kaj kontraŭvole murdas lin. Konsternita, Onegin forveturas kaj dum tri jaroj vojaĝas, strebante trovi animan ekvilibron kaj ian sencon por sia vivo. Fine li revenas en la ĉefurbon kaj denove renkontiĝas kun Tatjana, kiu jam estas edzino de lia konato. Nun subite jam Eŭgenon kaptas amo al ŝi, kaj ŝi malvarme rifuzas sen ia ŝanco... ”

— "La Ondo de Esperanto", 2003:6