Grandduklando Flandrensis

Ĉi tiu artikolo bezonas poluradon, ĉar ĝi montras stilajn kaj/aŭ gramatikajn kaj/aŭ strukturajn problemojn, kiuj ne konformas al stilogvido. La priskribo de la problemo troviĝas ĉi tie. Bonvolu ŝanĝi la enhavon por plibonigi la artikolon.

Grandduklando Flandrensis
Groothertogdom Flandrensis
Flago	Blazono
Nacia himno: «Lange leve Flandrensis»
Nacia devizo: «No humans, only nature» («Neniuj homoj, nur naturo»)
mikronacio vd
Bazaj informoj
Oficiala(j) lingvo(j)	nederlanda, angla
Uzata(j) lingvo(j)	la nederlanda, la angla
Plej ofta(j) religio(j)	katolikismo, protestantismo kaj 4 aliaj
Areo	14 890 km²
Loĝantaro	423 (2017)[1]
Horzono	-6
Politiko
Politika sistemo	Konstitucia monarkio
Ŝtatestro	grandduko Niels Vermeersch
Ĉefministro	Hein van Giddis
Ekonomio
Valuto	Flandri[2][3][4]
v • d • r

Grandduklando Flandrensis (nederlande Groothertogdom Flandrensis) estas mikronacio kun postuloj super kelkaj teritorioj de Antarkto, kiu estis fondita en 2008 de la belgo Niels Vermeersch. Flandrensis ne estas agnoskita de ajna lando aŭ registaro^{[5][6][7][8][9][10]} kaj ne volas esti.^[11]

La origino de la nacia nomo kuŝis en la pagus Flandrensis, nome areo konsistanta el Bruĝo kaj ĝia tuja ĉirkaŭaĵo sub la administrado de la Franka imperio en la 9-a jarcento. Flandrensis estas adjektivo, unu el la plej malnovaj latinlingvaj formoj de Flandrio.^[12][13]

La Grandduklando Flandrensis estis fondita la 4-an de septembro 2008 de la belgo Niels Vermeersch.^[14] La mikronacio estas inspirita de la mezepoka Graflando Flandrio. Flandrensis estas rigardita de la fondinto kiel ŝatokupo-mikronacio, daŭre la Mikronacio havas siajn proprajn identigilojn, valuton, gazeton, konstitucion kaj nacian himnon. Flandrensis estas ankaŭ politika simulaĵo kun partioj kiel la APPF (piratopartio), DRP (monarkista), NPF (naciisma), FDUP (uniisto), FL-AL (solidareco) kaj Lijst Govaert (liberala) kaj organizas ĉiujarajn elektojn. La fondinto ankaŭ priskribas Flandrensis kiel kulturan organizon^[15] En 2012 la Mikronacio estas kunmetita de 128 civitanoj de 28 malsamaj naciecoj. Ekster la interreto la agadoj de Flandrensis estas limigitaj al la regiono ĉirkaŭ Roeselare  sed la oficiala ambasado situas en la Okcident-flandra urbo Langemark. Flandrensis havas ankaŭ ŝtatkomunumon kun unuigitaj nur nederland-parolantaj Mikronacioj: nome Grandduklando Flandrensis mem, Duklando de Arkel kaj Grandduklando Campinia. Flandrensis estis menciita en belga regiona amaskomunikilaro kiel la Krant van-Okcidenta-Vlaanderen.^[16] kaj Roeselare TV^[17] Post la partopreno de Flandrensis en Polination 2012 (dua Internacia Konferenco pri Mikronacioj la 14-an de julio 2012 en Londono)^[18] la belgaj gazetoj Het Nieuwsblad, Het Belang van Limburg kaj Gazet van Antwerpen publikigis artikolon pri Flandrensis kiel parto de raportaĵo pri eŭropaj mikronacioj.^{[19][20][21][22]} En 2014 la Mikronacio estis la temo de la televida ekspozicio "Normale Mensen" ĉe la belga kanalo Één.^[23][24]

Flandrensis laboras kune kun Arkel kaj Albion por ĉiuj ekonomiaj aferoj kaj per la Ŝtatkomunumo de Flandrensis ili kunhavas ekde novembro 2011 la saman bankon. La Ŝtatkomunumo laboras kun veraj mikronaciaj korporacioj, kaj tiele Flandrensis havas en ĉi tiu momento du aktivajn subskribantojn: la Nigra Suno Korporacio kaj la gazeto van Giddis, antaŭe la Flandrensis Prifriponas.

Malgraŭ la ekonomia korporacio en la Ŝtatkomunumo, Flandrensis restas ĝia nacia valuto: la Flandri. La bildoj de la Flandri estis dezajnitaj en 2009 fare de la barono Frank Verkerk de Beauville, kiu jam desegnis la Luna por la Princlando de Beauluna. Nuntempe multaj mikronacioj petis la dezajniston evoluigi siajn monerojn, sed li eksuferis malsanon kaj ĉesis desegni. Tiamaniere Flandrensis kaj Beauluna estas la solaj mikronacioj kun dezajnoj de lia mano.^[25]

Fondita kiel absoluta monarkio, Flandrensis havis sep konstituciajn reformojn en preskaŭ tri jaroj. Post politika krizo en majo 2011 la registaro falis kaj estis anstataŭigita en la 21-a de majo, 2011 fare de la Ĝeneralaj Statoj de Flandrensis (nederlande Staten-Generaal van Flandrensis). Tiu politika formo estas ĉefe bazita sur la Ĝeneralaj Statoj de Nederlando (1464-1790), sed modifite en pli moderna versio. La Ĝeneralaj Statoj ekzistas ekster la Senato kaj Ĉambro de Reprezentantoj.^[26]

Ekde 2015-a jaro, la grandduko estas apogita kaj konsilita de la Kabineto. La Grandduka Kabineto konsistas el Ministroj kaj Sekretarioj, kiuj estas ĉiujare nomumitaj fare de la kapo de ŝtato.^[27]

La flago de Flandrensis estas inspirita de la unua belga flago de 1830. La flava bendo de la origina belga flago estis anstataŭigita per blanka kiu simbolas novan komencon. Pro la sama kialo ekzistas ankaŭ du leonoj sur la blazono, surbaze de la flandra leono.^{[2][3][4][28]}

Flandrensis estas la sola lando,^[29] kiu ne volas, ke siaj civitanoj vizitu sian teritorion^[11] kvankam ĝi postulas kvin insulojn de la marbordoj de Okcidenta Antarkto: nome Siple-insulo, Ĉeriza insulo, Maher-insulo, Pranke-insulo kaj Carney-insulo, kaj bazis sian postulon sur interpreto de la Antarkta traktato (1959). Niels Vermeersch sendis leterojn al Unuiĝintaj Nacioj, Eŭropa Unio kaj al la landoj kiuj subskribis la Antarktan Traktaton por informi ilin pri sia aserto. Ĉiuj tiuj landoj ignoris Niels kaj lian aserton. Flandrensis havas neniujn intencojn viziti siajn postulitajn insulojn.^[30] Pro la postuloj, diplomatia konflikto kun la mikronacio Westarctica ekestis en 2010, tio rezultigis la kreadon de la Antarkta Mikronacia Unio (AMU).^[31] Tiu konflikto estis priskribita fare de la nederlanda "Columbus Magazine".^[32] kaj la franca libro "La Mikronacioj"^[33] En 2010 la rusa gazeto "Ĉastny Korrespondent" publikigis artikolon pri antarktaj mikronacioj kaj priskribis Flandrensis kiel unu el la plej resonancajn mikronaciojn sur Antarkto^[34]

La geografio de Flandrensis hegemonias ĉe sia sudpolusa loko kaj, tiel, de glacio. Ĉirkaŭ 98% de Antarkto estas kovrita de la antarkta glacio, la plej granda monda glacio kaj ankaŭ ĝia plej granda rezervujo de dolĉa akvo. Averaĝe almenaŭ 1,6 km dika, la glacio estas tiel amasa ke ĝi deprimis la kontinentan prarokon en iuj areoj pli ol 2,5 km sub marnivelo; ekzistas ankaŭ sub glaciigitaj lagoj likva akvo. Geografie, Flandrensis situas en la okcidentantarkta regiono, ankaŭ konata kiel Malgranda Antarkto. Malgranda Antarkto estas unu el la du ĉefaj regionoj de Antarkto, parto de la kontinento, kiu kuŝas ene de la Okcidenta Hemisfero.^[35][36]

Flandrensis situas en la plej granda vulkana regiono de Antarkto, kovrante longon de preskaŭ 960 km laŭlonge de la pacifika marbordo. Unu vulkano, Monto Siple estas situanta sur unu el la Flandrensisaj insuloj. La vulkanismo estas la rezulto de faŭltado kune la vasta okcidentantarkta rifto, kiu etendas de la bazo de la Antarkta duoninsulo al la ĉirkaŭa regiono de Insulo Ross, kaj la vulkanoj troviĝas laŭlonge de la norda rando de la rifto.^[37]

La klimato de Antarkto ne permesas vastan vegetaĵaron. Kombinaĵo de frostaj temperaturoj, malriĉa grunda kvalito, manko de malsekeco kaj manko de sunlumo inhibicias plantkreskon. Kiel rezulto, plantvivo estas limigita al plejparte muskoj kaj hepatikoj. La flaŭro de Flandrensis plejparte konsistas el likenoj briotitoj, algoj, kaj fungoj. Vario de maraj bestoj ekzistas kaj dependas, rekte aŭ nerekte, el la fitoplanktono. Antarkta marvivo inkludas pingvenojn (nacia besto), bluajn balenojn, orkojn, kolosajn kalmarojn kaj peltajn fokojn. La Konstitucio de Flandrensis enhavas pormediajn leĝojn por protekti la faŭnon kaj flaŭron en okazo ke civitanoj de Flandrensis vizitus la teritorion.^[38][39][40]

Flandrensis havas neniun civitanon sur sia antarkta teritorio, sed ĝi certe ne estas virtuala nacio sur la interreto. La unuaj flandrensisaj estis grupo de amikoj de la fondinto kiu vivis en la sama areo en Okcidenta Flandrio, Belgio. Poste pliaj amikoj kaj familioj aliĝis al Flandrensis, kun rezulto ke preskaŭ 70% de ĉiuj Flandrensisianoj ekkonas unu la alian en reala vivo. Tra tiu ŝanco, Flandrensis disvolvis fortan mikronacikulturan identecon kun real-vivaj kunvenoj kaj kulturaj agadoj. Flandrensis havas proprajn naciajn manĝaĵon, trinkaĵon, poŝtmarkojn kaj festivalojn.^[41][42]

Flandrensis havas du amaskomunikilentreprenojn kaj tri ĵurnalojn. La unua firmao estis Caravan Experience kaj ili posedis la nederlandlingvan ĵurnalon Flandrensis Nieuws; en aprilo 2010 la firmao iĝis neaktiva. La dua firmao estas Black Sun Corporation, ili faris plurajn propagandajn filmojn por Flandrensis kaj en oktobro 2010 ili prenis Flandrensis Times, la saman tagon reformita en Gazet van Giddis. Nuntempa ministro pri Medio estas Lyam Desmet, CEO de la gazeto de Giddis.^[43][44][45]

En 2015 la Belga aŭtoro Julien Oeuillet eldonis libron "Le business de okcidenta antarkto: enquête sur les arnaques à la noblesse" pri la temo de falsa nobelaro kaj fraŭdoj. La libro mencias Flandrensis kaj plurajn aliajn mikronaciojn. La aŭtoro priskribis la stato Flandrensis kiel alternativan vojon por akiri titolon de nobelaro, sed tiu nobelaro en la stato nur ekzistas pro la mezepoka karaktero de la stato kaj ne pro la ambicio krei titoloj. Tamen tiuj titoloj estas konsideritaj realaj kaj leĝaj, ĉar ili ne estas falsaj belgaj nobelaj titoloj, sed flandrensisaj. La mikronacio ne vendas siajn noblajn titolojn.^[14]

• 
  Niels Vermeersch kun Kevin Baugh de la Respubliko de Molossia la 15-an de julio 2012 ĉe la Poleniga Mikronacia Konferenco en Londono.
• 
  Niels Vermeersch kun Reĝino Carolyn de Ladonia la 15-an de julio 2012 ĉe la Poleniga Mikronacia Konferenco en Londono.
• 
  Atestilo de nobelaro kaj medalo
• 
  Monbileto de 50 Flandri

• Grandduklando Westarctica
• Respubliko Molossia
• Lostisland

• Oficiala retejo angle
• Retejo de Grandduko Flandrensis Arkivigite je 2015-11-17 per la retarkivo Wayback Machine angle
• Flandrensis ĉe MicroWiki Arkivigite je 2015-11-17 per la retarkivo Wayback Machine angle
• Flandrensis ĉe Lomwiki Arkivigite je 2015-07-22 per la retarkivo Wayback Machine angle
• Dokumenta filmoj pri Flandrensis ĉe Roeselare TV Arkivigite je 2015-11-17 per la retarkivo Wayback Machine nederlande

Ĉi tiu artikolo estis je la 8-a de decembro 2015 akceptita en la liston de legindaj artikoloj.

Tiu ĉi artikolo estis artikolo de la semajno en la 53-a semajno de la jaro 2015.