اصول، اهداف و روش های تربیت از دیدگاه امام علی(ع) در نهج البلاغه

تربیت فرزند از بنیادی ترین مسایل تربیتی شمرده می شود، و سنگ زیرین تربیت های بعدی است، به همین جهت دردین مقدس اسلام، سخنان معصومین، مخصوصا امیرمومنان سخت بر این امر تکیه و تاکید شده است. مقاله حاضر بامروری بر متون بخصوص گفتار امام علی (ع) در نهج البلاغه ضمن بیان جایگاه تربیت از دیدگاه امیرالمومنین بهویژگی های نظام تربیتی در نهج البلاغه تحت چهار جنبه هدایتی، اجتماعی، عقلانی و معنوی پرداخته شده، و سپسآثار، اصول (آخرت گرایی و دنیاگریزی، عمل گرایی و آرزو گریزی، امیدواری و یاس گریزی، تعقل ورزی وغفلت زدایی، تواضع گرایی و تکبرگریزی)، اهداف (تعلیم حکمت، اشاعه تقوا، پرستش خدا (ایمان)، پرورش روحعدالت خواهی، ایجاد روح برادری) و روشها و راهکارهای علمی و عملی تربیت بر اساس دیدگاه امام علی(ع) درنهج البلاغه استخراج و مورد بررسی قرار گرفته و در ارایه راهکارها و شیوه ها به ابعاد عاطفی و درونی انسان ها توجهبسیاری شده است. پرداختن به این نوع نگرش ها در تمام شیوه ها از جمله پیشگیری و کنترل، الگوبرداری، محبت ومدارا، احترام به شخصیت فرزند، تشویق و تنبیه، موعظه و تذکر، عبرت آموزی، عفو و تغافل، تنبیه و تشویق، سادهبیان کردن مسایل، و بصیرت آفرینی و بالاخره عفو، تغافل و تشویق و تنبیه به منظور تربیت انسان، نیاز عاطفی ومقتضای فطرت انسان ها است. این پژوهش کیفی، با روش توصیفی تحلیلی و اسنادی و با هدف توجه به منابعاسلامی بعنوان مرجعی غنی از بایدها و نبایدها در تعلیم و تربیت تهیه گردیده است.