تنوع فرهنگی ایران و الزامات سیاستگذاری رسانه ای (مطالعه موردی شبکه های استانی صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران)

در دنیای جهانی شده و جهان رسانه ای شده امروز دسترسی به ابزار رسانه ای و بازنمایی برای همه افراد، گروه ها، اجتماعات، مناطق و حوزه های جغرافیایی و فرهنگی به نیازی ضروری تبدیل شده است. شبکه های رادیویی و تلویزیونی محلی از جمله مدل های رسانه ای هستند که در این زمینه اهمیت منحصر به فردی داشته و با استفاده از مزیت محلی خود ظرفیت های فراوانی در حفاظت و حمایت از تنوع فرهنگی دارند. از این رو در این مقاله با اشاره به توع فرهنگی بالای ایران، الزامات سیاستگذاری صحیح و متناسب با تنوع فرهنگی ایران درباره شبکه های استانی صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران مورد بحث قرار گرفته است. بدین منظور بر مبنای عناصر سیاست رسانه ای و روندهای جهانی حمایت رسانه ای از تنوع فرهنگی، ضرورت ها و ظرفیت های شبکه های استانی در نظام رسانه ای ایران استخراج شده و در ادامه به ارزیابی سیاست های وضع شده درباره این شبکه ها و نیز عملکرد آنها پرداخته شده است. روش استفاده شده در این تحقیق مطالعه موردی بوده ونتایج به دست آمده در بخش ارزیابی سیاست ها نشان می دهد که حمایت از تنوع فرهنگی، جایگاه ویژه ای در اهداف ترسیم شده برای شبکه های استانی دارد؛ هرچند در مواردی به ویژه مولفه زبان کاستی هایی مشاهده می شود، همچنین ارزیابی عملکرد این شبکه ها در ارتباط با تنوع فرهنگی نشان می دهد که در کنار نقاط قوت آنها، در بخش هایی ضعف هایی وجود دارد که شاخص ترین آنها را می توان نبود استراتژی مشخص و جامع در حمایت و حفاظت از تنوع فرهنگی و توجه ناکافی به ویژگی محلی بودن به مثابه مزیت منحصر به فرد شبکه های استانی دانست.