بازآفرینی شهری با رویکرد حفظ ساختار تاریخی محله (نمونه موردی: محله سرشور مشهد)

شهر مجموعه ای از عناصر اصلی و شبکه های ارتباط دهنده میان آن هاست که در طول زمان به دلایل گوناگون به وجود آمده اند و به تدریج جایگاه خود را در بافت مستحکم کرده و جزیی ناگسستنی از ساختار و استخوان بندی آن گشته اند. عناصری که از کنار هم قرار گرفتن و ارتباط متقابل و منطقی میانشان، شهر؛ هویت و معنا می یابد. هر چه این ارتباطات به عنوان یک کل منسجم عینی تر باشد، نمود بیشتری یافته و ساختاری یکپارچه به وجود می آورد که با شناخت آن می توان به ماهیت شهر پی برد. بافت ها و ساختارهای تاریخی به عنوان سرمایه های اجتماعی و اقتصادی با ارزش، منعکس کننده تاریخ و هویت جامعه، و محرک و ابزاری برای بازآفرینی و طرح های توسعه شهری هستند. پژوهش حاضر با هدف شناسایی و حفاظت عناصر و ساختارهای تاریخی شهر و تبیین ارتباط آن ها با طرح های بازآفرینی ، به مطالعه موردی در شهر مشهد پرداخته و در پی پاسخگویی به نقش و چگونگی استفاده از ساختارها و ساختمان های تاریخی در بازآفرینی بافت های قدیمی و فرسوده می پردازد. روش تحقیق، روش توصیفی- تحلیلی بوده و روش گردآوری اطلاعات با استفاده از منابع کتابخانه ای و مطالعات میدانی می باشد. دستاوردهای این پژوهش شامل شناخت ساختار اصلی محدوده مورد مطالعه و دستیابی به فضایی متناسب با شان و نیازها و کاربردهای معاصر و به روز بافت آن، مطابق با معیارهای بازآفرینی حفاظت مدار می باشد.