بازآفرینی فرهنگ محور، رهیافت ارتقای رضایتمندی سکونتی (بخشی از بافت فرسوده منطقه 1 همدان)

در شهرهای ایران و به تبع آن در شهر همدان رشد جمعیت و افزایش شتابان شهرنشینی و در نتیجه فشار ناشی از اینپدیده بر بافت قدیم، مسایل و مشکلات اقتصادی،کالبدی،اجتماعی و در نتیجه عدم جذابیت این بافت ها را برای ساکنانشهرها سبب شده است.آنچه در این پژوهش مورد توجه است، حل ناکارآمدی ها و بازتوسعه بافت قدیم شهر همدان ازطریق بکارگیری رویکرد بازآفرینی فرهنگ محور می باشد.چراکه بمنظور بازآفرینی همه جانبه بافت قدیم با، وجودپتانسیل ها و ارزش های تاریخی، مذهبی و فرهنگی در این بافت رویکردی مناسب می باشد،که توجه خاصی به فرهنگ وارزش های فرهنگی داشته و فرهنگ را محرک بازآفرینی شهری تلقی کند. بنابراین رویکرد بازآفرینی فرهنگ محور کهفرهنگ را در جایگاهی راهبردی و با هدف دستیابی به سازوکاری اقتصادی و در راستای آن رضایتمندی سکونتی در نظرگرفته و می تواند متضمن اهداف توسعه ای باشد، بعنوان رویکرد اصلی پژوهش می باشد. حال از میان رویکردهای مطرحدر زمینه بازآفرینی فرهنگ محور،رویکرد محله فرهنگی به منظور بازآفرینی این بخش از شهر اتخاذ شده است. توجه بهسازمان اجتماعی کالبدی محلات با توجه به تاثیراتی که برکیفیت زندگی و به تبع آن رضایتمندی سکونتی شهرونداندارد، از جنبه های مختلف حایز اهمیت است . لذا در پی دستیابی به این هدف هستیم که رضایتمندی سکونتی ساکنان رابا تاکید بر رابطه پویای انسان محیط با یکدیگر مقایسه کنیم؛ همچنین بررسی اینکه چه عواملی در میزان رضایتمندیسکونتی افراد نقش دارند. روش تحقیق به کار رفته در این پژوهش تحلیلی توصیفی است. حجم نمونه آماری مجموعامعادل 117 نفر بوده است، روش نمونه گیری تصادفی ساده است. تحلیل داده های پرسشنامه براساس سه سطحرضایتمندی (سکونتی، واحد مسکونی و محله مسکونی)، دو بعد رضایت عینی و ذهنی انجام گرفته است. نتایج حاصل ازآزمون t تک نمونه ای بیانگر این است که رضایتمندی سکونتی در این قسمت از بافت فرسوده متوسط بوده و 0.08 ازمیانه نظری بیشتر است.