خسارت تنبیهی در حقوق ایران

خسارت تنبیهی نوعی از خسارات است که به دلیل فهلهمراه با سوء نیت خوانده در ایراد خسارت به نفع خواهان مورد حکم دادگاه قرار می گیرد این خسارات جنبه غیر ترمیمی دارند و در دعاوی مدنی و با هدف تنبیه خوانده خطاکار و بازداشتن او و دیگران از ارتکاب سوء رفتارهای مشابه در آینده، مورد حکم مورد قضایی قرار می گیرد خاستگاه تاریخی این نهاد حقوق ینظام کامن ل و به ویژه کشور انگلستان می باشد و از آنجا به نظام حقوقی بسیاری کشورها راه یافته و به سرعت جای خود را در قوانین متعدد باز نموده است با وجودهمه این موارد این نهاد حقوقی نتوانست خود را از بند انتقادهای حقوقدانان رها نماید. شاید به دلیل همین انتقادات قوانین داخلی بسیاری از کشورها از جمله ایران همچنان بر اصل ترمیمی بودن و اعاده وضع زاینددیده به وضع پیشین وفادار مانده اند. اگرچه مواردی چون خسارت تاخیر تادیه ودیه و وجه التزام و جریمهاجبار به عنوان راه حل جایگزین خسا که هیچ یک جایگزین واقعی خسارات تنبیهی نیست. اما در بد بین المللی ودر واکنش به برخی اقدامات کشورهایی که دولت ایران را به پرداخت خسارت تنبیهی محکوم نموده اند قانون گذار ابتددا در قانون اصلاح قانون صلاحیت دادگستری جمهنری اسلامی ایارن به رای رسیدگی به دعاوی مدنی علیه دولتهای خارجی مصوب 1379 خسارت تنبیهی را به رسمیت شناخت و نهایتا در قانون صلاحیت دادگستری جمهوری اسلامی ایران مصوب 1390 آن را تایید کرد.