ایجاد سیستم هشدار سریع مردم محور در مدیریت بحران برای مخاطرات طبیعی

تقریباٌ 70% بلایای طبیعی مرتبط با آب و هوا است و غیرقابل پیش بینی بودن فرآیندهای تغییر اقلیم شدت حوادث آب وهوایی را افزایش می دهد و این نسبت نیز احتمالا زیاد می شود. زمانی که جوامع تحت تاثیر آسیب پذیر و از آمادگی کافی برخوردار نباشند، نمی توان از خطرهای طبیعی جلوگیری کرد و این خطرها تبدیل به بلایا می شوند. اهمیت سیستم های هشدار سریع مردم محور (CBEWS) بدون شک برای نجات زندگی و کاهش خسارات اقتصادی اثبات شده است. با این وجود این سیستم ها هنوز تبدیل به بخشی جداناپذیر از چرخه مدیریت بلایا و طرح های کاهش ریسک نشده اند. این سیستم ها اقدام اولیه نیست- فرهنگ پیشگیری- که به عنوان اولویت های چارچوب های کاری هیوگو و سندائی برای کاهش بلایای طبیعی نامیده می شود- یک واکنش موثر و به موقع به هشدار سریع، در مقیاس های زمانی متفاوت است. از آنجایی که هشدار سریع و اقدام اولیه دو عمل در هم پیچیده است، این مقاله تاکید می کند که هشدار سریع بدون اقدام اولیه کافی نیست و اقدام اولیه در صورتی که با هشدار سریع به جای تدبیر واکنش اضطراری به تنهایی، همراه شود بیشتر می تواند برای کاهش خسارات زندگی و پشتیبانی از معیشت مردم انجام شود. هدف این مقاله ارائه راهبردی برای استقرار سیستم های هشدار سریع مردم محور در جوامع حساس به بلایای طبیعی ازجمله سیل، خشکسالی، بیابان زائی، آتش سوزی و .. است که راهکاری برای کشاندن مردم از حاشیه به متن نظام برنامه ریزی مدیریت بلایای طبیعی ارائه می دهد. علاوه بر این چهار عنصر سیستم های هشدار سریع مردم محور شامل شناخت ریسک، خدمات پایش و هشدار، ارتباطات وانتشار اطلاعات و قابلیت واکنش تشریح می شود.