رابطه بین شیوه های فرزند پروری والدین خلاقیت و اضطراب با رشد قضاوت اخلاقی در دانش آموزان ابتدایی شهر اهواز در سال 1392

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه بین شیوه های فرزندپروری والدین، خلاقیت و اضطراب با رشد قضاوت اخلاقی در دانش آموزان ابتدایی شهر اهواز در سال 1392 بود. نمونه آماری شامل 200 نفر ( 100 نفر پسر و 100 نفر دختر) از دانش آموزان پایه ششم ابتدایی بود که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. طرح پژوهش از نوع همبستگی می باشد. ابزار پژوهش پرسشنامه شیوه های فرزندپروری والدین وینترباتوم( 1953 )، پرسشنامه خلاقیت نوجوانان از نظر مربیان ( 1363 )، مقیاس چند بعدی اضطراب کودکان مارچ و همکاران ( 1997 ) و آزمون قضاوت اخلاقیMJT دورگاند- سینها و میراوارما ( 1998 ) بود. برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چند متغیره استفاده شد. نتایج نشان داد که بین شیوه فرزندپروری استقلال آموزی والدین با رشد قضاوت اخلاقی رابطه وجود ندارد، بین شیوه های فرزندپروری تسلط آموزی و مراقبت آموزی والدین با رشد قضاوت اخلاقی رابطه منفی وجود دارد، بین خلاقیت با رشد قضاوت اخلاقی رابطه مثبت وجود دارد و بین اضطراب با رشد قضاوت اخلاقی رابطه منفی وجود دارد. همچنین نتایج رگرسیون چند متغیره نشان داد که متغیرهای خلاقیت، شیوه های فرزند پروریتسلط آموزی والدین و اضطراب به ترتیب پیش بینی کننده رشد قضاوت اخلاقی دانش آموزان بود.