مطالعه آلایندگی یک موتور دیزل فورد با بکارگیری بیودیزل تولید شده از روغن دانه گیاه منداب

در این پژوهش، تاثیر نسبت های حجمی مختلف از بیودیزل و گازوئیل (B0، B10، B20، B50 و B100) بر مقدار گازهای خروجی اگزوز موتور مورد مطالعه قرار گرفت. موتور تحت آزمایش یک موتور دیزل فورد با سرعت ماکزیمم 4800 دور در دقیقه بود که در خودروهای سبک کاربرد دارد. روغن پایه سوخت تولید شده از گیاه منداب (Eruca sativa) تهیه شد. نتایج آزمون موتور با سوخت های مختلف نشان داد که افزودن بیودیزل به گازوئیل سبب کاهش انتشار منواکسید کربن، دی اکسید کربن و اکسیدهای ازت شد، به طوری که برای سرعت های 2500، 3500 و 4500 دور در دقیقه، مقدار منواکسید کربن از 04/0%، 04/0% و 09/0% برای گازوئیل خالص به ترتیب به 02/0%، 01/0% و 02/0% برای مخلوط B10 رسید. مقدار CO2 نیز از 7%، 10% و 12% برای گازوئیل خالص در سرعت های ذکر شده به ترتیب به 4%، 7% و 7% برای مخلوط B10 رسید. مقدار اکسیدهای نیتروژن از 268، 380 و ppm 462 برای گازوئیل خالص در سرعت های ذکر شده به ترتیب به 147، 291 و ppm 346 برای مخلوط B10 رسید. افزودن بیودیزل به گازوئیل سبب افزایش در مقدار هیدروکربن های گازهای خروجی اگزوز و همچنین مقدار اکسیژن گردید، به طوری که مقدار هیدروکربن های اگزوز از ppm 2 برای سرعت 2500 دور در دقیقه برای گازوئیل خالص به مفدار ppm 3 برای مخلوط B10 رسید. برای سرعت های پایین موتور مقدار انتشار هیدروکربن های اگزوز برای درصدهای بالاتری از بیودیزل در مخلوط ها بیشتر بود. همچنین مقدار اکسیژن موجود در گازهای خروجی اگزوز از 10%، 6% و 4% برای گازوئیل خالص در سرعت های یاد شده به ترتیب به 14%، 10% و 10% برای مخلوط B10 رسید. در مجموع از میان مخلوط های مختلف تیمار B10 دارای کمترین آلایندگی بود.