گذار از برنامه ریزی جامع به برنامه ریزی استراتژیک نمونه ی موردی: شهر سنندج

امروزه برنامه ریزی استراتژیک به عنوان یکی از الگوهای کارآمد در جهت مقابله سیستماتیک با معضلات شهری و برنامه ریزی و توسعه مناسب شهر مطرح است. لذا با اطمینان می توان گفت سازمان دهی و نظم بخشیدن به شهر و چگونگی رشد و تحول آن نیازمند شناسایی شهر و مسائل شهری و سپس برنامه ریزی در راستای آن است. نکته ی دیگر تغییر شرایط جهانی و وضعیت جوامع است که اعتبار و ارزش نظریه برنامه ریزی جامع – عقلانی را ساقط نموده، و متعاقباً برنامه ریزی استراتژیک در طرف مقابل آن نمود یافته است که در برابر واقعیات پیچیده و پویا، برنامه ریزی استراتژیک به صورت یک ضرورت جهت پاسخگویی به مسائل پیچیده ناحیه ای (که عموماً در حال تغییر و در شرایط عدم قطعیت قرار دارد) رواج پیدا کرده است. به طوری که امروزه رویکرد برنامه ریزی استراتژیک در اغلب کشورهای پیشرفته و در حال توسعه جهان مورد استفاده قرار گرفته و بر اساس آن انواع الگوهای طرح های توسعه به اجرا گذاشته شده است. آنچه که برنامه ریزی استراتژیک را از سایر اشکال برنامه ریزی متمایز می سازد، بکارگیری رویه های ویژه برای گردآوری اطلاعات گزینش شده، تجزیه و تحلیل رشد هوشمند و تدوین اهداف، مشارکت تصمیم سازان و تصمیم گیران اصلی، تدوین و ارزیابی گزینه های استراتژیک، بررسی پیامدهای آتی تصمیمات و اقدامات کنونی و بالاتر از همه تاکید بر اجرای موفقیت آمیز برنامه است. در این میان استفاده از ابزارهای برنامه ریزی استراتژیک همچون مدل تحلیلی SWOT در جهت دستیابی به اهداف برنامه ریزی استراتژیک می تواند موثر واقع شود. برای تحلیل برنامه ریزی استراتژیک شهر سنندج، روش توصیفی – تحلیلی مورد استفاده قرار می گیرد، در این پژوهش ابتدا از روش توصیفی استفاده می شود، که با مطالعات کتابخانه ای (فیش برداری از منابع کتبی، شفاهی و مجازی) مطالعات میدانی، پرسشنامه و نظرخواهی از مسئولان و مدیران شهری و اساتید دانشگاهها، موسسات و مراکز آموزش عالی این امر انجام گرفته است. از طرفی برای عینیت دادن به یافته ها و اطلاعات مورد نیاز پژوهش از الگوها، تکنیک های تحلیلی و نقشه ها و نرم افزارهای کامپیوتری استفاده خواهد شد.