بررسی و تحلیل معماری و شهرسازی اسلامی ایرانی در عصر حاضر با رویکرد معاصرسازی ارزش های ایرانی- اسلامی

چهره ی معماری معاصر ایران در دو دهه ی اخیر در گذر از تحولات مدرنیستی و رویارویی با چالشجهانی شدن با سودای احیا گذشته و عطش پیشرفت و پیوستن به سطح جهانی، به نظر می رسد بهدرستی معاصر نشده است. این پژوهش به لحاظ ماهیت پژوهش، از گونه تحقیقات کیفی و از نوعتحلیل توصیفی و به لحاظ قصد از پژوهش، تفسیری با استفاده از ابزار کتابخانه ای است و با توجهبه اینکه جهانی شدن پدیده ی جدیدی نیست و جوامع تا کنون سه دوره ی جهانی شدن را تجربهنموده اند. لذا چرا معماری ایران با وجود تجربه ی جهانی بودن در ادوار اسلامی پیشین، اکنون درپدیده ی جهانی شدن به صورت فعالی مشارکت ندارد؟ و چگونه این معماری می تواند در سطحمحلی و جهانی، جایگاه منفعل خود را ارتقاء دهد؟یافته های پژوهش، حاکی از این است که رابطه ی دوسویه بین معماری اسلامی ایرانی و جهانیشدن به تدریج در ادوار سه گانه ی آن، از حالت فعالانه به حالت منفعلانه تبدیل شده است.معماری اسلامی ایرانی معاصر با وجود تجربه ی جهانی شدن کهن با رویکردهای گوناگون در حالجستجوی پاسخ های مطلوب و محلی به این چالش شگرف جهانی هستند . راهکار پیشنهادی درپاسخ به این چالش، تعادل بین علم، هنر و تکنولوژی و نیز عملکرد جهان - محلی و همچنین درکصحیح گذشته در حین پیوستن به حال می باشد.