مقایسه تاثیر پروبیوتیک های Pediococcus acidilactici و Lactococcus lactis بر نرخ بازماندگی و برخی فاکتورهای ایمنی میگوی وانامی (Litopenaeus vannamei)

تاثیر پروبیوتیک­های Pediococcus acidilactici و Lactococcus lactis بر نرخ بازماندگی و برخی فاکتورهای ایمنیمیگوی وانامی(L. vannamei) در یک دوره­ی پرورش ۳ ماهه ارزیابی گردید. تیمارها شامل تیمار شاهد، تیمار پدیوکوکوس و تیمار لاکتوکوکوس بود که پروبیوتیک­ها در تیمارهای پروبیوتیکی، با دوز ۱۰ به توان ۹ در جیره غذایی استفاده شد. . نتایج نشان داد که استفاده از پروبیوتیک­ها باعث افزایش نرخ بازماندگی گردید که بیشترین میزان در تیمار پدیوکوکوس و پس از آن لاکتوکوکوس بود (۰۵/۰P≤). بهترین عملکرد ایمنی در تیمارهای تغذیه شده با پروبیوتیک­ها مشاهده شد، فعالیت فنول­اکسیداز، میزان پرتئین تام و گلوبولین همولنف در تیمارهای پروبیوتیکی دارای اختلاف معنی­داری با تیمار شاهد بودند (۰۵/۰P≤)، در حالی که دارای تاثیر قابل ملاحظه­ای بر فعالیت لیزوزیم نداشت (۰۵/۰P≥). در مجموع پروبیوتیک­ پدیوکوکوس بهترین عملکرد را در افزایش پاسخ­های ایمنی و نرخ بازماندگی میگو نشان داد.