تحلیل وضعیت کودکان کار خیابانی از منظر آسیب شناسی و قانون

کودکان نه تنها در ایران، بلکه در بسیاری از کشورهای جهان به دلایل مختلف مجبور به کار می شوند و آمارهای سازمانهای حقوق بشر فجایع وضعیت اطفال و نوجوانان را حکایت می کند. فقدان سرپرست ، اجبار اجتماعی ، اعتیاد والدین ، محبوس بودن والدین و سایر علل موجب می شود تا کودکان به کار کردن مجبور گردند. در برخی از مصادیق نیز در دام باندهای تکدی گری گرفتار شده و با جبر روسای گروههای مذکور به کار گمارده شوند. فرار کودک از خانه نیز به سهولت وی را مستعد جذب باندهای مجرمانه می کند تا در جرایم مختلفی همچون حمل و توزیع مواد مخدر، مسکرات و حتی فسادهای جنسی مورد سوء استفاده قرار گیرند. خطرات عدیدهای نیز این قشر آسیب پذیر را تهدید می کند که بیماری های جسمی و روحی ، اعتیاد به مواد مخدر و روانگردان،ایجاد روحیه خشونت و آموختن شیوههای ارتکاب جرایم رایج از جمله آنها می باشد. قوانین موضوعه کشورمان، سعی در حمایت از کودکان و نوجوانان داشته و حتی در قانون کار، وضعیت کار این قشر، مشخص و قانونگذاری شده و قوانین جزایی نیز مجرمان این رده سنی را شناسایی کرده است . قانون حمایت از اطفال و نوجوانان مصوب سال ۱۳۹۹ نیز از جمله قوانین حمایتی برای این گروه اجتماعی بوده که تا مرحله ی کامل اجرا، سالها فاصله دارد. جلوگیری از پدیدهی بهرهکشی از کودکان کار، تنها با ورود دولت و سازمانهای ذیربط قابل کنترل بوده و در صورت انجام وظایف محوله نهادهای ذیربط ، قوه قضاییه نیز می تواند با قدرت تمام ورود نموده و مرتکبین جرایم مربوطه را به مجازات برساند. این مقاله با روش توصیفی - تحلیلی ضمن بیان تعاریف با رویکرد آسیب شناسی کار کودکان در خیابانها، به صورت تحلیلی به خطرات و تهدیدات کارکردن اطفال پرداخته و در پایان راهکارهایی ارائه شده است .