نقش خلوت، فضای شخصی برای ایجاد حس امنیت در فضاهای مسکونی

انسان همواره نیازمند مسکن و به معنی عام آن سکونت یافتن بوده است. تا جایی که صاحب نظران بر این عقیده اند که اگرانسان درون خانه ای قرار نمی گرفت، این امکان برای او فراهم نمی شد تا رشد انسانی بیابد. عوامل محیط کالبدی می تواند ازطریق تاثیر گذاشتن بر الگوهای جاری رفتار، ابزار مناسب را جهت ایجاد فضای شخصی و ایجاد خلوت کافی فضا را فراهمنمایند. هدف این تحقیق شناسایی درصد تاثیر مولفه های خلوت و فضای شخصی به عنوان عامل ایجاد حس امنیت محیطزندگی می باشد. روش تحقیق این پژوهش از نوع تحلیل محتوا و گردآوری اطلاعات به شیوه استنادی - کتابخانه ای است. قلمرو این تحقیق مجموعه نظریه های مطرح در رابطه با خلوت و فضای شخصی از سال ۱۹۵۰-۲۰۲۳ میلادی است. روش آماری تحقیق در کسب داده ها نیز براساس تحلیل محتوا و با بهره گیری از نمونه گیری هدفمند بوده است. روش تحلیل داده ها نیز ازنوع کیفی - کمی است. یافته های تحقیق نشان می دهد خلوت و فضای شخصی عامل ایجاد حس امنیت در محیط زندگی میباشد. بر اساس نظرات محققین، خلوت و فضای شخصی؛ به کمک عواملی همچون، عناصر کالبدی، رفتاری و معنایی مختص هر مکان حاصل می شود و بر این اساس برای رسیدن به خلوت و فضای شخصی، مولفه رفتاری - فعالیتی (ذهنی - عینی) ۳۸% ،مولفه ادراکی - معنایی (ذهنی) ۳۵ % و مولفه کالبدی - ساختاری (عینی) ۲۷ % اهمیت توجه دارند. بنا به نتایج کسب شده از نظرات محققین پیشین، مشخص گردید که هر سه عامل عینی، ذهنی و رفتاری تشکیل دهنده عوامل خلوت و فضای شخصیدر ارتقاء حس امنیت سکونتی موثر می باشند.