هنجاریابی مقیاس سنجش حافظه کاری کودکان پنج تا ۱۱ ساله شهر ایلام

هدف: مقیاس سنجش حافظه کاری (WMRS)، یک مقیاس سنجش رفتاری است که برای کمک به مربیان به منظور تشخیص آسان کودکان مبتلا به نقایص حافظه کاری ساخته شده است. این حافظه یک سازه نظری است که در روان­شناسی شناختی و اخیرا علوم شناختی برای اشاره به نظام یا مکانسیم های زیربنایی حفظ و نگهداری اطلاعات مربوط به تکلیف در حین عملکرد تکالیف شناختی به کار می رود. در پژوهش پیش رو این مقیاس برای کودکان پنج تا۱۱ ساله شهر ایلام هنجاریابی شده است. روش: ابزار این پژوهش مقیاس سنجش حافظه کاری است که ۲۰ گویه و هر گویه چهار گزینه دارد و به  آن نمره ای از صفر تا سه تعلق می گیرد. جامعه آماری پژوهش تمام کودکان پنج تا ۱۱ ساله شهر ایلام بودند که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای، ۳۲۰ نفر آنها به صورت تصادفی انتخاب شدند. برای محاسبه پایایی آزمون از روش همسانی درونی و آلفای کرونباخ و برای  روایی آزمون از دو روش همبستگی نمرات مقیاس سنجش حافظه وکسلر و نمرات خواندن و ریاضی آزمودنی ­ها با مقیاس حافظه کاری استفاده شد. برای  محاسبه، روش­های آمار توصیفی و استنباطی به کار رفت. داده ها با نسخه ۱۶ نرم ­افزار SPSS تحلیل شدند. یافته ها: نتایج بین گویه های مقیاس و نمره کل حافظه کاری رابطه معناداری به دست داد. رابطه بین گویه­ های مقیاس نیز معنادار بود. ضریب پایایی آلفای کرونباخ مقیاس  ۷۷ /۰و ضریب همبستگی بین دو نیمه مقیاس۸۰ /۰بود. کلیه ضرایب همبستگی  در سطح ۰/۰۰۱معنادار بودند. نتایج حاکی از وجود رابطه معنادار بین نمرات  دروس خواندن و ریاضی افراد ونمره حافظه کاری در سطح۰/۰۰۱ بود. نتیجه دیگر این پژوهش نشان داد که بین گویه­ های مقیاس سنجش حافظه کاری و نمره کل مقیاس و مقیاس سنجش حافظه وکسلر رابطه منفی معناداری وجود دارد(۰/۰۰۱>P). نتایج نمراتT و رتبه درصدی نیز ارائه شده است. نتیجه­ گیری: مقیاس سنجش حافظه کاری ابزاری مفید برای تشخیص کودکان مبتلا به نارسایی و آسیب های حافظه کاری است. با شناسایی این آسیب ها و اتخاذ تدابیر آموزشی و فعالیت­ های کلاسی خاص می توان توانایی های حافظه کاری کودکان را بهبود بخشید.