حافظه بینایی کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی - کم توجهی در مقایسه با افراد طبیعی

هدف: مطالعات انجام شده در مورد اختلال بیش فعالی - کم توجهی حاکی از وجود اختلال در عملکرد اجرایی از جمله حافظه کاری است. از طرف دیگر در این بیماران شواهدی دال بر اختلال در حافظه بینایی به دست آمده است. هدف این مطالعه بررسی حافظه بینایی با استفاده از آزمون های نوروپسیکولوژی حساس به عملکرد لوب تمپورال در کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی - کم توجهی بود. روش: در این مطالعه مقطعی - تحلیلی ۴۱ کودک ۶ تا ۱۱ ساله مبتلا به اختلال بیش فعالی - کم توجهی با بهره هوشی طبیعی که قبلا تحت درمان دارویی نبودند، با ۳۰ کودک سالم که از نظر سن، جنس و بهره هوشی با آنها همسان شده بودند، به وسیله آزمون های نوروپسیکولوژی تاخیر در جور کردن با نمونه (DMS)، یادگیری جفت ارتباط (PAL) و حافظه شناسایی الگو (PRM) مقایسه شدند. یافته ها: در آزمون (PAL) عملکرد افراد مبتلا به اختلال بیش فعالی- کم توجهی ضعیف تر از گروه کنترل بود. تعداد کل خطاها و تعداد کل تلاش ها به شکل معنی داری بیشتر و تعداد مراحل تکمیل شده به شکل معنی داری کمتر بود. در آزمون (DMS) درصد پاسخ های صحیح، گروه بیمار به طور معنی داری کمتر از گروه کنترل بود و این اختلاف در مورد درصد پاسخ های صحیح کل تاخیرها و نمایش همزمان نیز معنی دار بود. نتایج آزمون (PRM) نشان داد که درصد پاسخ های صحیح و میانگین زمان پاسخدهی صحیح در گروه بیمار ضعیف تر از گروه کنترل بود، اما این تفاوت به لحاظ آماری معنی دار نبود. نتیجه گیری: کارکرد بیماران مبتلا به اختلال بیش فعالی - کم توجهی بدون دریافت قبلی دارو در آ‍زمون های حساس به عملکرد تمپورال به ویژه در زمینه حافظه بینایی نسبت به گروه کنترل دارای درجاتی از اختلال می باشد.