امنیت غذایی خانوارهای روستایی استان البرز

تامین امنیت غذایی برای انسان که هدف اصلی توسعه و تعالی است از اهمیت فراوانی برخوردار است. پژوهش حاضر، باهدف بررسی وضعیت امنیت غذایی خانوارهای روستایی استان البرز انجام شده است. روش تحقیق از نوع توصیفی - همبستگی بوده که با روش پیمایش انجام شده است. جامعه آماری عبارت است از کلیه خانوارهای روستایی استان البرز ( ۶۶، ۹۹۸ =N) که ۱۶۹ خانوار با روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی با انتساب متناسب انتخاب شدند. ابزار اصلی پژوهش پرسشنامه ای بود که روایی آن توسط پانل متخصصان ترویج و آموزش کشاورزی دانشگاه های تربیت مدرس و تهران بررسی و اصلاح گردید. جهت تعیین پایایی ابزار تحقیق، ۳۰ پرسشنامه در بین جامعه آماری توزیع و ضریب آلفای کرونباخ كل ۰/۷۴ به دست آمد. نتایج بررسی وضعیت امنیت غذایی نشان داد، ۴۹ / ۱ درصد خانوارها در امنیت غذایی کامل ، ۴۳/۲ درصد در نا امنی غذایی در سطح کم، ۵ / ۳ درصد در نا امنی غذایی متوسط و ۲ / ۴ درصد در ناامنی غذایی شدید بودند. همچنین نتایج نشان داد که، بین دسترسی و پایداری غذا در مناطق روستایی استان البرز تفاوت معنی داری در سطح ۰/۰۱ وجود دارد بنابراین، دسترسی و پایداری خانوارهای ساوجبلاغ و نظرآباد بالاتر از خانوارهای طالقان و کرج بود.