بررسی عوامل موثر بر بازگشت به کار (RTW) در کارکنان اداری مبتلا به کمردرد: مطالعه موردی در یکی از شرکت های نفت منطقه جنوب ایران

زمینه و هدف: عارضه کمردرد یکی از شایع ترین اختلالات اسکلتی- عضلانی هم در گروه های جمعیتی عادی و هم در میان شاغلین بخش های مختلف صنعتی، خدماتی و اداری است. هدف از مطالعه حاضر بررسی عوامل موثر بر بازگشت به کار(RTW) در بین کارکنان بخش اداری یکی از شرکت های نفت منطقه جنوب ایران می باشد.مواد و روش ها: مطالعه حاضر در بین 303 نفر از کارکنان بخش اداری یکی از شرکت های نفت منطقه جنوب ایران انجامشد. به دلیل محرمانگی کار، آوردن اسم شرکت مجاز نمی باشد. این مطالعه با استفاده از ابزار پرسشنامه ای که دارای سهبخش جداگانه بود، انجام گرفت. مولفه های اصلی پرسشنامه شامل متغیرهای دموگرافیک، مشخصات شغلی، اطلاعات مربوطبه ناراحتی کمر و مداخلات انجام شده به منظور بازگشت به کار افراد بوده است.یافته ها: شرکت کنندگان در این مطالعه در رده سنی 47-35 سال و با سطح سواد لیسانس بودند. همچنین دارای سابقه کار 25-9 سال بوده و از لحاظ شغلی اکثرا فعالیت ذهنی، فیزیکی و فشار زمانی متوسط تا زیاد داشتند. پژوهش برروی 85 نفر (28/1 درصد) از افرادی که دارای مشکل کمردرد بودند صورت گرفت. علت کمردرد در خصوص 52/9 درصد از افراد گرفتگیعضلانی بود و بیشترین روش درمانی در بین افراد (51/8 درصد) استفاده از روش فیزیوتراپی بود. حدود 91 درصد از افراد اشکالی از مداخلات فردی مثل تغییر در سبک زندگی را در خود داشتند. حدود 88/2 درصد از طریق تغییر در پوسچر ووضعیت بدنی سعی در انجام مداخلات شغلی داشتند. انجام کار به صورت تیمی بخش مداخلات سازمانی با حدود 62/4 درصد افراد مشاهده شد. از بین عوامل دموگرافیک، سن، و در بخش مشخصات شغلی، فعالیت فیزیکی و روش درمان با مولفهبازگشت به کار ارتباط معناداری را از لحاظ آماری نشان دادند. در بحث مداخلات، هر گونه مداخله فردی، شغلی و سازمانی بامولفه بازگشت به کار دارای ارتباط معناداری بوده است.نتیجه گیری: توانایی بازگشت به کار در بین افراد جوانتر و نیز کارکنان با فعالیت فیزیکی کمتر، بیشتر دیده شد. مداخلهدرمانی فیزیوتراپی در بازگشت به کار نسبت به سایر فعالیتها بیشتر مورد استفاده قرار گرفته بود. مداخلات فردی از قبیلتغییر سبک زندگی و انجام ورزش خاص و نیز مداخلات شغلی از قبیل تغییر در ایستگاه های کاری، تغییر در وضعیت بدنیحین انجام کار و همچنین مداخلات سازمانی از قبیل معاینات ادواری ویژه، انجام کار تیمی و کلاس های آموزشی ویژه تاثیرزیادی بر احتمال بازگشت به کار افراد داشت.