مقایسه اثر بخشی مداخلات ذهن آگاهی مبتنی برشبکه های اجتماعی تلفن همراه با درمان گروهی پذیرش و تعهد و مداخلات گروهی ذهن آگاهی بر افسردگی، اضطراب و استرس بیماران مبتلا به دیابت نوع 2
Publish place: Journal of Diabetes Nursing، Vol: 7، Issue: 2
Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 711
This Paper With 18 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JDN-7-2_004
تاریخ نمایه سازی: 29 اسفند 1398
Abstract:
مقدمه و هدف: مطالعه حاضر با هدف مقایسه اثر بخشی مداخلات ذهن آگاهی مبتنی بر شبکه اجتماعی تلفنهمراه با درمان گروهی پذیرش و تعهد و مداخلات گروهی ذهن آگاهی بر افسردگی، اضطراب، استرس بیمارانمبتلا به دیابت نوع 2 انجام گردید.مواد و روش ها: این پژوهش یک طرح نیمه آزمایشی با پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل با پیگیری 3ماهه بود. از میان بیماران دیابتی نوع 2 که در کلینیک های دیابت اصفهان در بهار 97 پرونده داشتند، 80 بیماربه طور هدفمند بر اساس معیارهای ورود انتخاب شدند و سپس به صورت تصادفی در سه گروه آزمایش و یکگروه کنترل گمارده شدند.در این پژوهش جهت بررسی افسردگی ، اضطراب و استرس از ابزار پرسشنامهDASS-21 استفاده شد. برای مداخلات گروهی ذهن آگاهی و درمان گروهی پذیرش و تعهد از طریق حضور در جلسات آموزشی در 8 جلسه 120 دقیقه ای و مداخلات ذهن آگاهی مبتنی بر شبکه اجتماعی تلفن همراه هرشب بجز ایام تعطیل در جلسه 45 دقیقه انجام شد. از تحلیل واریانس اندازهگیری مکرر با آزمون تعقیبی بونفرونی،جهت تجزیه و تحلیل دادههای پژوهش استفاده شد. این تحلیلها با کمک نرم افزار spss ورژن 23 انجام گرفته است. یافته ها: علاوه بر تاثیر معنی دار هر سه نوع درمان بر بهبود علایم روانی بیماران دیابتی، نتایج حاکی ازآن استکه تفاوت معنی داری بین مداخله ذهن آگاهی مبتنی بر شبکه های اجتماعی و درمان گروهی پذیرش و تعهد ومداخله گروهی ذهن آگاهی در کاهش افسردگی، اضطراب و استرس وجود دارد. (p=0/001).بحث و نتیجه گیری: بکار گیری مداخله ذهن آگاهی مبتنی بر شبکه های اجتاعی برای بیمارانی که نمی توانندبطور مداوم در جلسات گروهی درمان های روانشناختی بطور حضوری شرکت کنند می تواند به عنوان درمانی موثردر درمان علایم روانشناختی، افسردگی، اضطراب و استرس بیماران دیابتی بکار گرفته شود.
Authors
محمدمهدی آزادی
دانشجوی دکترای روانشناسی، گروه روانشناسی و مشاوره، دانشگاه آزاد اسلامی اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران
غلامرضا منشیی
دانشیار گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران
محسن گل پرور
دانشیار گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران