مطالعه ی آزمایشگاهی شکل پذیری و برخی خواص مکانیکی بتن ژئوپلیمری تولید شده با مواد آلومینوسیلیکاتی

هدف این تحقیق تولید بتن ژئوپلیمری به منظور کاهش مصرف سیمان در صنعت ساختمان جهت حفظ منافع زیست محیطی است. در این مطالعه، تولید بتن ژئوپلیمری با استفاده از خاک های معدنی مناطق مختلف ایران و مواد جانبی صنعت، بررسی شده و پارامترهایی همچون نوع ماده ی اولیه، دمای عمل آوری، اعمال فشار هنگام ساخت، نوع محلول قلیایی و سن نمونه ها روی مقاومت فشاری نمونه های بتنی مطالعه شده است. ۱۲۰ نمونه ی مکعبی با ابعاد ۵۰× ۵۰ میلیمتر و ۶۴ نمونه ی مکعبی با ابعاد ۱۰۰× ۱۰۰ میلیمتر جهت آزمایش مقاومت فشاری، ۷۶ نمونه ی استوانه ای با قطر ۱۵۰ و ارتفاع ۳۰۰ میلیمتر جهت بررسی مقاومت فشاری وکششی و ۹ تیر با ابعاد ۱۵۰×۱۵۰×۱۲۰۰ میلیمتر جهت بررسی مقاومت خمشی ساخته شدند. شکل پذیری و بار نهایی قابل تحمل نمونه های بتن ژئوپلیمری و سیمانی مقایسه شده و نتایج مورد تحلیل و بررسی قرار گرفتند. مقاومت فشاری بتن ژئوپلیمری تولید شده در این تحقیق با استفاده از مواد آلومینوسیلیکاتی سرباره که مصالح جانبی صنعت است و خاک های معدنی زئولیت، پرلیت و بنتونیت، بین ۱۰ تا ۶۲ مگاپاسکال در شرایط عمل آوری مختلف به دست آمد. بتن ژئوپلیمری نتایج بهتری نسبت به بتن سیمانی متداول در آزمایش های کشش روی نمونه های استوانه ای و خمش چهارنقطه ای روی تیرهای مسلح با میلگرد فولادی از خود نشان داد. شکل پذیری نمونه های تیر ساخته شده از بتن ژئوپلیمری حاوی زئولیت و سرباره در آزمایش مقاومت خمشی به ترتیب حدود %۱۴ و %۴۳ بیشتر نسبت به نمونه های ساخته شده از بتن سیمانی است.