ارزیابی کاربرد روش های زمین آمار در پهنه بندی شدت های خشکسالی استان فارس

پدیده ی خشکسالی یکی از مهم ترین بلایای طبیعی است که بسیاری از کشورها را تحت تاثیر خود قرار داده و باعث بروز بسیاری دشواری ها از جمله مشکلات اقتصادی، اجتماعی، سیاسی، فرهنگی و غیره شده است. آگاهی از وضعیت خشکسالی، با پیش بینی و پهنه بندی شدت خشکسالی می تواند خطر زیان های ناشی از این پدیده را تا حد شایان توجهی کاهش دهد. هدف از انجام این پژوهش ارزیابی دقت روش های زمین آماری کریجینگ ساده (SK)، کریجینگ معمولی(OK) و روش عکس فاصله (IDW) با درجات ۱ تا ۵ در تهیه ی نقشه ی شدت خشکسالی های رخ داده در استان فارس در سال ۱۳۸۶ با استفاده از شاخص درصد بارش بهنجار می باشد. نتایج براساس معیار RMSE و MAE نشان دادند که در بین روش های میان یابی ذکر شده، روش کریجینگ ساده( SK)، به دلیل دارا بودن RMSE و MAE پایین تر (۴۴/۱۱ = RMSE و ۹۴۶/۶ =MAE) دقیق ترین بوده و به عنوان مناسب ترین روش جهت تهیه ی نقشه ی شدت خشکسالی استان فارس در سال ۱۳۸۶ انتخاب می شود. بر اساس نقشه ی تهیه شده، وضعیت خشکسالی در استان فارس در این سال در دو طبقه ی شدید و بسیار شدید قرار می گیرد که به ترتیب ۵۸/۲۱ و۴۲/۷۸ درصد از مساحت کل استان فارس را به خود اختصاص داده داده بود.