بررسی بیان مارکر CD۱۱۷ و ارتباط آن با بزرگی خوش خیم پروستات و درجه بدخیمی گلیسون در آدنوکارسینوم پروستات

سابقه و هدف: سرطان پروستات دومین علت مرگ ناشی از بدخیمی ها در مردان است. تشخیص زودرس و شناسایی فاکتورهای موثر بر پیش آگهی بیماران به پیش بینی پیامد بالینی و انتخاب نوع درمان برای هر بیمار کمک می کند. ارتباط بیان CD۱۱۷ با پیش آگهی تومورهای مختلف نشان داده شده است و شواهدی از نقش این مارکر در بیماری زایی کارسینوم پروستات وجود دارد. لذا هدف از مطالعه حاضر، بررسی بیان مارکر CD۱۱۷ در هایپرپلازی خوش خیم و آدنوکارسینوم پروستات و ارتباط آن با درجه گلیسون بود. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، بلوک های پارافینی از ۸۵ نمونه هایپرپلازی خوش خیم و ۷۸ نمونه آدنوکارسینوم پروستات که طی سال های ۱۳۹۷ تا ۱۴۰۰ به بیمارستان شهید مصطفی خمینی(ره) تهران مراجعه کرده بودند، مورد رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی با استفاده از آنتی بادی ضد CD۱۱۷ قرار گرفتند. رنگ آمیزی غشایی و سیتوپلاسمی در بیش از ۱۰ درصد سلول های اپی تلیال توموری به عنوان نتیجه مثبت در نظر گرفته شد. یافته ها: در مطالعه حاضر، بیان مثبت CD۱۱۷ در ۱/۲۷ درصد نمونه های هایپرپلازی خوش خیم و ۵۰ درصد نمونه های آدنوکارسینوم پروستات مشاهده شد که تفاوت آماری معنی داری را نشان می دهد (۰۰۳/۰P=). ارتباط آماری معنی داری بین وضعیت بیان CD۱۱۷ با درجه گلیسون اولیه وجود نداشت (۱۶۶/۰P=)، اما درجه  گلیسون ثانویه و نمره گلیسون مجموع، ارتباط آماری معنی داری را با وضعیت بیان CD۱۱۷ نشان دادند (به ترتیب۰۰۲/۰ P= و۰۱۷/۰ P=). استنتاج: براساس یافته های این مطالعه، بیان مارکر CD۱۱۷ در نمونه های کارسینوم پروستات بالاتر از نمونه های هایپرپلازی خوش خیم پروستات می باشد و افزایش میزان بیان آن با افزایش درجه گلیسون تومور به عنوان یکی از معیارهای تعیین پیش آگهی کارسینوم پروستات ارتباط دارد.