معرفی استراتوولکان قطعه خرگوشی و بررسی زمین شناسی و سنگ نگاری آن

فوران آتشفشانی نوار ارومیه-دختر در 60 کیلومتری جنوب غرب عقدا سبب تشکیل استراتوولکان قلعه خرگوشی شده است. شواهد صحرایی، از جمله وجود توده ی نفوذی در مرکز، وجود دایک های حلقوی و تناوب گدازه با مواد آذر آوری، همگی دال بر استراتوولکان بودن این منطقه است. کالدرای این استراتوولکان حدود 12-8 کیلومتر قطر دارد و ریزشی با مخروط نا متقارن است. پیروکسن سنگ های این مجموعه در اثر دگرسانی گرمابی به اورالیت، پلاژیوکلاز آنها سوسوریتی، آمفیبول ها و بیوتیت ها به اکسیدهای آهن تبدیل شده اند؛ و مواد آذرآوری در اثر دگرسانی پنوماتولیتی در زمینه دارای تجمعاتی از زئولیت های شعاعی، تورمالین و سیلیس خالص هستند. مجموعه سنگ های آتشفشانی و آتشفشانی-آواری قلعه خرگوشی در یک مرحله به وجود نیامده اند؛ بلکه وجود تناوب گدازه هایی با ترکیب های بازالت، آندزیتی بازالت، آندزیت و تراکی آندزیت و مواد آذر آواری با ترکیب های آندزیت کوارتز دار، داسیت و ریوداسیت، همگی نشاندهنده ی این هستند که این استراتوولکان دست کم طی 5 فاز فعالیت داشته است. قدیمی ترین سنگ های منطقه از جنس بازالت تا آندزیت است، که در اطراف استراتوولکان به صورت برجستگی های کوتاه رخنمون دارند؛ و جدیدترین سنگ ها، برش های آتشفشانی هستند که در بلندترین ارتفاعات دیده می شود. البته آخرین فاز را باید به تزریق توده ی نفوذی گرانیتوییدی در مرکز کالدرا و تشکیل دایک ها ارتباط داد.