مروری بر جداسازی ترکیبات آلی فرار به روش تراوش تبخیری با استفاده از غشاهای شبکه مختلط حاوی نانوذرات آب گریز

ترکیبات آلی فرار ترکیبات شیمیایی آلی میباشند که فشار بخار بالا و نقطه جوش پایینی دارند. وجود ترکیبات آلی فراردر پساب خروجی از واحدهای صنعتی برای سلامتی انسان و محیط زیست مضر است. از جمله مهمترین آلاینده های پسابخروجی واحدهای پتروشیمی، ترکیبات آلی فرار مانند بنزن، تولوئن، زایلن و استایرن میباشند. حذف یا کاهش میزانترکیبات آلی فرار موجود در پساب واحدهای صنعتی، از جمله مهمترین دغدغه های شرکتهای پتروشیمی می باشد. استفادهاز فرآیندهای جداسازی غشایی با قابلیت افزایش تراوایی در غشاهای متراکم، صرفه جویی بسیار زیادی را در میزان انرژیمصرفی در مقایسه با فرآیندهای رایج به دنبال خواهد داشت. مزیت اصلی این روش، علاوه بر صرفه جویی در میزان انرژیمصرفی، میزان جداسازی بالا، قابلیت جداسازی ترکیبات دارای نقطه هم جوش و بازیابی ترکیبات آلی فرار از جریانات گازی(هوا) و آبی است. در روش تراوش تبخیری میتوان پلیمرهای آبگریز مختلفی را در ساخت غشا برای جداسازی غلظت هایمختلف ترکیبات آلی فرار مورد استفاده قرار داد و برای افزایش خاصیت آلیدوستی و جداسازی بیشتر این غشاها، ازچارچوب های آلی - فلز و سیلیکات های مزوپور آبگریز استفاده نمود. در این مطالعه تلاش شده است تا مروری بر مهمترینپژوهش ها در زمینه جداسازی ترکیبات آلی فرار به روش تراوش تبخیری با استفاده از غشاهای شبکه مختلط حاوی نانوذراتآب گریز انجام شود.