بررسی تاریخچه داستان نویسی زنان در ایران

جنبش مشروطیت ، نقش مهمی در بیدار سازی و هشیاری زنان در ایران داشت .طرح شعارهای برابری خواهانه ی حقوق زن و مرد توسط مشروطه طلبان، موجب بازنگری نقش زنان در عرصه های اجتماعی گردید. بازتاب این امر در دنیای ادبیات، حضور گسترده تر زنان در این عرصه بود. نخستین داستان های زنان، سرشار از موعظه و اندرز است ؛زنان داستان نویس ایرانی از دهه ی چهل به بعد جرات و جسارت بیشتری برای پرداختن به موضوعات زنانه در آثارشان یافتند و اعتراض علیه هژمونی (برتری) مردانه نیز به یکی از مضامین اصلی این آثار تبدیل شد. این مقاله به بررسی تاریخچه داستان نویسی زنان در ایران از دوره مشروطیت به بعد می پردازد. همچنین به تقسیم بندی تاریخ داستان نویسی با استناد بر تقسیم بندی فیاض و رهبری می پردازیم . روش پژوهش مقاله مروری و کتابخانه ای است .به طور کلی دهه هشتاد را باید دهه ای برای محکم کردن جای پای زنان در بستر ادبیات داستانی دانست ، اما این جریان رو به رشد در دهه هشتاد به شکل مستقلی از ادبیات داستانی فارسی تبدیل شد که با آنچه که مردان می نوشتند، تفاوت های آشکاری داشت . بنابراین باید دهه هشتاد را آغاز جریان زنانه نویسی دانست .