بررسی برهمکنش تنش های خشکی و شوری بر رشد دانهال های پسته

تنش های خشکی و شوری از جمله تنش های محیطی مهم هستند که کاهش تولیدات زراعی و باغی در تمام جهان مخصوصا مناطق خشک و نیمه خشک را سبب می شوند. در این پژوهش به منظور بررسی اثر همزمان دو تنش شوری و خشکی بر دانهال های پسته پایه محلی بادامی، آزمایشی بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در گلخانه ایستگاه تحقیقات پسته شهرستان اردکان انجام گرفت. تیمارهای آبیاری شامل دورهای ۵ (I۱)، ۱۰ (I۲) و ۱۵ (I۳) روز و سطوح شوری آب آبیاری شامل ۵/۰ (S۱)، ۴ (S۲)، ۷ (S۳) و ۱۰ (S۴) دسی زیمنس بر متر بودند. در پایان دوره اعمال تیمارها، تبخیر-تعرق و پارامترهای مورفولوژیکی شامل سطح برگ، وزن خشک شاخساره، ارتفاع دانهال، قطر ساقه، وزن خشک ریشه و طول ریشه اصلی اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که اثر اصلی دور آبیاری و شوری آب آبیاری بر همه صفات به جز ارتفاع دانهال در سطح یک درصد و برهمکنش دور آبیاری و شوری بر تبخیر-تعرق، سطح برگ و وزن خشک ریشه معنی دار بودند. با افزایش شوری از مقدار ۵/۰ به ۱۰ دسی زیمنس بر متر، وزن خشک شاخساره و ریشه به ترتیب حدود ۶۰ و ۵۸ درصد کاهش پیدا کرد. افزایش دور آبیاری از ۵ به ۱۵ روز نیز باعث کاهش ۲۷ و ۲۹ درصدی میانگین وزن خشک شاخساره و ریشه گردید. بطورکلی اثر شوری بر کاهش رشد شاخساره و ریشه بیشتر از اثر خشکی بود. بهترین دور آبیاری برای دانهال پسته دو ساله ۱۰ روز و حد رطوبت سهل الوصول آن ۴۱ درصد تعیین شد. حدود آستانه شوری محلول خاک برای کاهش وزن خشک شاخساره و ریشه برای دانهال های پسته رقم بادامی به ترتیب برابر ۸/۸ و ۰/۷ دسی زیمنس بر متر بدست آمد. شیب کاهش عملکرد به ازای افزایش یک واحد شوری محلول خاک نیز برای شاخساره و ریشه حدود ۴ درصد تعیین شد.