مقایسه اثربخشی درمان وجودگرای معنویت محور وآموزش مدل سالمندی سالم بر امید به زندگی در سالمندان

مقدمه: سالمندی همراه با امید به زندگی، زمینه ساز ارتقاء بهزیستی و کیفیت زندگی در سالمندان است. به همین جهت، این پژوهش با هدف مقایسه اثربخشی درمان وجودگرای معنویت محور و آموزش مدل سالمندی سالم بر امید به زندگی در سالمندان انجام شد. روش کار: مطالعه از نوع نیمه ­آزمایشی با طرح پیش­ آزمون و پس­آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری سالمندان ساکن در مراکز نگهداری سالمندان در شهر اصفهان در بهار ۱۴۰۱، و گروه نمونه ۵۸  نفر از این سالمندان بودند که به صورت هدفمند انتخاب و سپس به­طور تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل (گروه کنترل و گروه درمان وجودگرای معنویت محور هر گروه ۲۰ نفر و گروه آموزش سالمندی سالم ۱۸) گمارده شدند. درمان وجودگرای معنویت محور و آموزش الگوی سالمندی سالم هر یک طی ۱۲ جلسه ۹۰ دقیقه­ای اجرا و گروه کنترل درمان و آموزشی دریافت ننمود. داده­ها از طریق فرم اطلاعات جمعیت شناختی و پرسشنامه امید به زندگی جمع­آوری و با روش­های تحلیل خی دو، تحلیل کوواریانس و آزمون تعقیبی بونفرونی در نرم افزار SPSS نسخه ۲۶  تحلیل شد. یافته­ ها: یافته­ ها نشان داد که گروه­های آزمایش و کنترل در متغیرهای سن، جنسیت، تحصیلات، تعداد فرزندان، ابتلا به بیماری جسمی و وضعیت تاهل با یکدیگر دارای تفاوت معنادار نیستند (۰۵/۰امید به زندگی در سالمندان اثربخش است (۰۱/۰>P) و درمان وجود­گرای معنویت محور بر افزایش این متغیر دارای اثربخشی معناداری نیست (۰۵/۰امید به زندگی در سالمندان، که نقش زیادی در ارتقاء کیفیت آنها ایفا می کند، مورد استفاده قرار گیرد.