آینده پژوهی تربیت

نظام آموزش و پرورش و به عبارت بهتر تعلیم و تربیت، به طور بالقوه یکی از محوری ترین وتعیین کننده ترین نهادهای اجتماعی درتحقق توسعه کشور به حساب می آید. یکی از اساسی ترین وظایف هر نظام تربیتی ارایه تصویری روشن از انسان مطلوب است. نگاه آینده نگری در برنامه درسی یک موضوع پویا، اما همراه با چالش است که باید فراتر از کلاس های درس توسعه و گسترش یابد. این نوع برنامه می تواند ضمن حفظ پویایی خود، افرادی آینده نگرومنعطف برای جامعه تربیت نماید . نظام تربیتی جدید در تجدید ساختار خویش بر بنیانهایی معطوف به آینده پایه گذاری گردد. دانش آینده نگاری که از حوزه های نسبتا جدید علمی قلمداد می گردد توانسته است در مدت کوتاه پیدایش خویش به جایگاه قابل ملاحظه ای در حوزه های مختلف علمی و پژوهشی نائل گردد. نظریه پردازان معتقدند آینده پژوهی، آینده شناسی است که دریچه ورود ما به آینده را میسر می سازد با توجه به اینکه وظیفه اصلی آموزش و پرورش توسعه نسل آینده است همچنین آموزش و پرورش از پیش دبستان تا دانشگاه ضرورتا بایستی آینده مدار باشد زیرا کارکرد آن در واقع تجهیز دانش آموزان و دانشجویان به دانش و مهارت های لازم برای مشارکت موثر در جامعه در زمان حال و بالاخص برای آینده می باشد.