بررسی آزمایشگاهی تاثیر انواع سنگدانه های پلیمری بازیافتی بر مشخصات مکانیکی بتن

کنترل ضایعات پلاستیکی همواره از دغدغه های اساسی کشورهای مختلف بوده است و هر ساله میزان این مواد با توجه به مصرف مداوم عمومی افزایش می یابد. با توجه به هزینه های بازیافت در کشورهای در حال توسعه، بازگرداندن این مواد به صنعت، به جهت تولید مصالح ساختمانی، می تواند راهکاری مناسب در جهت حفظ محیط زیست می باشد. از آن جایی که بتن یکی از پرمصرف ترین مواد کامپوزیت در صنعت ساختمان می باشد، بنابراین بستری مناسب برای بهره مندی از ضایعات پلاستیکی فراهم می سازد. در این پژوهش، سنگدانه های پلاستیکی مختلف، با میزان مشخصی از ریزدانه های طبیعی، جایگزین می شوند و خواص فیزیکی و مکانیکی بتن ساخته شده از این مواد، به وسیله آزمایش های لازم ارزیابی می گردد. پلاستیک های مورد نظر، پلی پروپیلن، پلی استایرن مقاوم و پلی اتیلن ترفتالات می باشد. ابعاد و دانه بندی ریزدانه های پلاستیکی اشاره شده، مشابه یکدیگر می باشند که به میزان ۱۵% و %۳۰ وزنی، جایگزین ریزدانه ها می گردند. نتایج نشان می دهند که با افزایش میزان سنگدانه های جایگزین شده، مشخصات مکانیکی بتن دچار اندکی دچار افت می شود. این در حالی است که در میان بتن هایی که با سنگدانه های پلاستیکی ساخته شده اند، بتن حاوی پلی استایرن مقاوم، دارای بهترین عملکرد می باشد. علاوه بر این با افزایش میزان حضور سنگدانه های پلاستیکی، کارایی بتن بهبود یافت. این در حالی است که در بتن حاوی پلی اتیلن ترفتالات، کارایی بتن کاهش یافت. همچنین در میان مشخصات فیزیکی و مکانیکی بتن، مقاومت خمشی و سرعت پالس التراسونیک بتن، دچار بیشترین تغییرات شدند، اما مقاومت فشاری، مقاومت کششی و کارایی بتن، دستخوش تغییرات کمتری شدند.