uitnodigen
Dutch
[edit]Etymology
[edit]Pronunciation
[edit]Audio: (file)
Hyphenation: uit‧no‧di‧gen
Verb
[edit]uitnodigen
- to invite
Conjugation
[edit]| Conjugation of uitnodigen (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | uitnodigen | |||
| past singular | nodigde uit | |||
| past participle | uitgenodigd | |||
| infinitive | uitnodigen | |||
| gerund | uitnodigen n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | nodig uit | nodigde uit | uitnodig | uitnodigde |
| 2nd person sing. (jij) | nodigt uit, nodig uit2 | nodigde uit | uitnodigt | uitnodigde |
| 2nd person sing. (u) | nodigt uit | nodigde uit | uitnodigt | uitnodigde |
| 2nd person sing. (gij) | nodigt uit | nodigde uit | uitnodigt | uitnodigde |
| 3rd person singular | nodigt uit | nodigde uit | uitnodigt | uitnodigde |
| plural | nodigen uit | nodigden uit | uitnodigen | uitnodigden |
| subjunctive sing.1 | nodige uit | nodigde uit | uitnodige | uitnodigde |
| subjunctive plur.1 | nodigen uit | nodigden uit | uitnodigen | uitnodigden |
| imperative sing. | nodig uit | |||
| imperative plur.1 | nodigt uit | |||
| participles | uitnodigend | uitgenodigd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Derived terms
[edit]Descendants
[edit]- Afrikaans: uitnooi