Iron Maiden

Iron Maiden
Από αριστερά προς τα δεξιά: Χάρις, Μάρεϊ, Γκερς, Σμιθ
Πληροφορίες
Προέλευση	Λέιτον, Λονδίνο, Αγγλία
Μουσικά είδη	Heavy metal, New Wave of British Heavy Metal
Παρουσία	1975 - σήμερα
Δισκογραφική εταιρεία	ΕΜΙ
Μέλη	Μπρους Ντίκινσον Ντέιβ Μάρεϊ Τζάνικ Γκερς Άντριαν Σμιθ Στιβ Χάρις Νίκο Μακ Μπρέιν
Πρώην μέλη	Πολ Ντι Άνο Κλάιβ Μπαρ Μπλέιζ Μπέιλι Ντένις Στράτον
Ιστότοπος
http://www.ironmaiden.com
wikidata (π)

Οι Iron Maiden είναι αγγλικό heavy metal μουσικό συγκρότημα. Είναι από τους δημοφιλέστερους εκπροσώπους του είδους και ειδικά του New Wave of British Heavy Metal, για περισσότερα από σαράντα χρόνια. Οι πωλήσεις τους ανέρχονται σε πάνω από 100 εκατομμύρια αντίτυπα, αν και ποτέ δεν είχαν στήριξη από το ραδιόφωνο, την τηλεόραση ή τον ευρύτερο μουσικό τύπο. Κομμάτια όπως τα The Trooper, The Number of the Beast, Fear of the Dark, Run to the Hills, Hallowed Be Thy Name, Aces High και Seventh Son Of a Seventh Son αποτελούν κάποια από τα σπουδαιότερα όχι μόνο για το heavy metal, αλλά και γενικά για την ροκ σκηνή. Έχουν κατορθώσει πολλές πρωτιές σε εμπορικό επίπεδο, ενώ παράλληλα έχουν βραβευτεί πολλές φορές και από κριτικούς αλλά και από το κοινό.

Οι Iron Maiden δημιουργήθηκαν στις 25 Δεκεμβρίου του 1975 από τον μπασίστα Στιβ Χάρις.^[1] Πήραν τ' όνομά τους από το ομώνυμο όργανο βασανιστηρίων σιδηρά παρθένο iron maiden. Τα πρώτα χρόνια, η σύνθεση του συγκροτήματος άλλαζε διαρκώς. Ένας από τους τραγουδιστές που πέρασαν από τους Iron Maiden, ο Ντένις Γουίλκοκ, έφερε στο συγκρότημα τον κιθαρίστα Ντέιβ Μάρεϊ, ο οποίος παραμένει στο συγκρότημα μέχρι και σήμερα. Μετά από συνεχείς αλλαγές στις θέσεις του δεύτερου κιθαρίστα, του ντράμερ και του τραγουδιστή, με τη σύνθεση των Στιβ Χάρις στο μπάσο, Ντέιβ Μάρεϊ και Ντένις Στράτον στις κιθάρες, Κλάιβ Μπαρ στα τύμπανα και Πολ Ντι Άνο στα φωνητικά, υπέγραψαν, τον Δεκέμβριο του 1979, συμβόλαιο με τη δισκογραφική εταιρεία EMI.^[2]

Το 1980 κυκλοφορεί το ντεμπούτο-άλμπουμ του συγκροτήματος, με τίτλο Iron Maiden και η φήμη τους εξαπλώνεται. Τραγούδια όπως τα Phantom of the Opera, Running Free και το ομότιτλο, παίζονται ακόμα και σήμερα στις ζωντανές εμφανίσεις των Iron Maiden, ενώ ο δίσκος ανέβηκε στο # 4 των βρετανικών τσαρτ.

Την επόμενη χρονιά, με τον κιθαρίστα Άντριαν Σμιθ στη θέση του Ντένις Στράτον, κυκλοφορεί το δεύτερο άλμπουμ τους, με τίτλο Killers, βασισμένο κυρίως σε υλικό που συνέθεσαν πριν την κυκλοφορία του ντεμπούτου τους. Η πεσμένη απόδοση του τραγουδιστή Πολ Ντι Άνο, λόγω της χρήσης ναρκωτικών ουσιών οδήγησε στην απόλυσή του στα μέσα της χρονιάς.

Τη θέση του ανέλαβε ο πρώην τραγουδιστής των Samson, Μπρους Ντίκινσον.^[3] Η νέα σύνθεση, κυκλοφόρησε το 1982, με τον τίτλο The Number of the Beast κι είναι ένας από τους κορυφαίους χέβι μέταλ δίσκους όλων των εποχών.^[4] Η επιτυχία του δίσκου ήταν μεγάλη, παρότι ξεσήκωσε τις θρησκόληπτες ομάδες οι οποίες τους κατηγόρησαν για σατανισμό, καθώς οργάνωναν διαδηλώσεις στις οποίες είτε έκαιγαν, είτε ποδοπατούσαν τους δίσκους, είτε τους κατέστρεφαν με βαριοπούλες! Μάλιστα, μια φορά, κατά τη διάρκεια συναυλίας τους, τα μέλη του σχήματος τρόμαξαν με το που είδαν τέτοιες ομάδες να σηκώνουν ψηλά έναν σταυρό που έφτανε σε ύψος τα 8,5 περίπου μέτρα! Ο Μπρους Ντίκινσον, νεοεισαχθείς στη μπάντα και θερμόαιμος τότε, δεν δίστασε να βρίσει και να ξυλοκοπήσει ορισμένους διαδηλωτές σε συναυλίες το 1982. Τελικά ανέβηκε στην κορυφή των βρετανικών καταλόγων επιτυχιών και συνοδεύτηκε από μια μεγάλη παγκόσμια περιοδεία για την προώθηση του άλμπουμ, η οποία ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 1982 από την Αγγλία και έληξε στις 10 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους, στην Ιαπωνία. Τραγούδια όπως το ομότιτλο, το "Run to the Hills" , με τα εκπληκτικά ντραμς του Κλάιβ Μπαρ να δίνουν "την αίσθηση του καλπασμού", όπως ακριβώς ζητούσε ο Στηβ Χάρρις, το "Hallowed Be Thy Name" , το "22 Acacia Avenue" και το "Children Of The Damned" αποτελούν κάποια από τα σπουδαιότερα κομμάτια τους.

Το 1982, ο ντραμερ Κλάιβ Μπαρ απολύθηκε από τον Στηβ Χάρρις. Αντικαταστάτης του ήταν ο Νίκο ΜακΜπρέιν, η προσθήκη του οποίου έμελλε να είναι η τελευταία στο συγκρότημα στην πρώτη περίοδο της ζωής του. Μόλις την επόμενη χρονιά, κυκλοφόρησε το επίσης επιτυχημένο, Piece of Mind, με τις επιτυχίες The Trooper και Flight of Icarus, τα οποία ανέβηκαν στο βρετανικό Top-20. Οι Iron Maiden συνέχισαν ακούραστα τη σύνθεση νέων κομματιών και το 1984 κυκλοφόρησαν το Powerslave, με επιτυχίες όπως το Aces High (# 20), το 2 Minutes to Midnight (# 11) και το, διαρκείας 13 λεπτών, Rime of the Ancient Mariner. Η περιοδεία που ακολούθησε διήρκεσε πάνω από ένα χρόνο, με το συγκρότημα να συμμετέχει σε μεγάλα φεστιβάλ ανά τον κόσμο.^[5]

Τον Οκτώβριο του 1985, κυκλοφόρησε το ζωντανά ηχογραφημένο Live After Death, φθάνοντας στο # 2 των βρετανικών τσαρτ. Ο δίσκος αυτός, θεωρείται ένας από τους καλύτερους ζωντανούς δίσκους του είδους και επανεκδόθηκε σε μορφή διπλού CD, το 1998.^[6] Οι ηχογραφήσεις του έγιναν τον Οκτώβριο του 1984 στο Hammersmith Odeon του Λονδίνου και το Μάρτιο του 1985, στο Λονγκ Μπιτς της Καλιφόρνια, στις Ηνωμένες Πολιτείες.^[7]

Το 1986 κυκλοφόρησε ο δίσκος Somewhere In Time, το οποίο έγινε το πέμπτο άλμπουμ του συγκροτήματος που έφθασε στο βρετανικό Top-5. Το σινγκλ Wasted Years και το Stranger in a Strange Land έφθασαν για άλλη μια φορά στα πρώτα είκοσι τραγούδια στη Μεγάλη Βρετανία. Δύο χρόνια αργότερα, κυκλοφορεί ο δίσκος Seventh Son of a Seventh Son, ο οποίος έφτασε μέχρι την πρώτη θέση στα βρετανικά τσαρτ, δείγμα της μεγάλης απήχησης που είχε αποκτήσει το συγκρότημα. Στο Seventh Son of a Seventh Son, περιεχόταν τα σινγκλ Can I Play with Madness, The Clairvoyant, Infinite Dreams και The Evil That Men Do, τα οποία ανέβηκαν στο Top-10, στη Μεγάλη Βρετανία. Στην περιοδεία για την προώθηση του δίσκου, οι Iron Maiden εμφανίστηκαν ως πρώτο όνομα, στο φεστιβάλ Monsters of Rock, μπροστά σε 107.000 οπαδούς τους.^[8]

Το 1990 ο κιθαρίστας Άντριαν Σμιθ αποχώρησε, λόγω διαφορών με τον μπασίστα Στιβ Χάρις, που αφορούσαν τη μουσική κατεύθυνση του συγκροτήματος. Τη θέση του πήρε ο Τζάνικ Γκερς, πρώην κιθαρίστας των Gillan.^[9] Την ίδια χρονιά κυκλοφορεί το No Prayer for the Dying, με το Bring Your Daughter...To The Slaughter να γίνεται το πρώτο σινγκλ του συγκροτήματος το οποίο ανέβηκε στο # 1 των βρετανικών τσαρτ.^[10]

Το 1992, κυκλοφόρησε ο δίσκος Fear of the Dark με το ομότιτλο κομμάτι, το Be Quick Or Be Dead, το From Here to Eternity και το Wasting Love να αποτελούν τα σινγκλ του δίσκου. Το Fear Of The Dark είναι το τρίτο # 1 άλμπουμ του συγκροτήματος. Στην περιοδεία για την προώθηση του δίσκου, έπαιξαν για δεύτερη φορά σαν πρώτο όνομα στο φεστιβάλ Monsters of Rock, εμφάνιση η οποία ηχογραφήθηκε για να κυκλοφορήσει την επόμενη χρονιά σε μορφή CD και βίντεο, με τίτλο Live at Donington.^[11]

Το 1993 ο τραγουδιστής Μπρους Ντίκινσον ανακοίνωσε πως αποχωρεί από τους Iron Maiden, για να αφοσιωθεί στην προσωπική του καριέρα. Κατά τη διάρκεια της αποχαιρετιστήριας περιοδείας του, ηχογραφήθηκαν τα άλμπουμ A Real Live One και A Real Dead One. Η τελευταία συναυλία του Ντίκινσον με το συγκρότημα, ήταν στις 28 Αυγούστου του 1993, στο Λονδίνο.^[12]

Τον Ντίκινσον αντικατέστησε ο Μπλέιζ Μπέιλι, πρώην μέλος των Wolfsbane, οι οποίοι άνοιγαν συναυλίες των Iron Maiden το 1990.^[13] Το 1995 κυκλοφόρησαν το δίσκο The X Factor το οποίο έφθασε στη χαμηλότερη θέση στα βρετανικά τσαρτ, από το Killers του 1981. Σημαντικότερες στιγμές του δίσκου το επικό Sign of the Cross και τα σινγκλ Man on the Edge και Lord of the Flies. Τον Σεπτέμβριο του 1996, κυκλοφόρησε τη διπλή συλλογή Best of the Beast, με ένα νέο τραγούδι, το Virus. Το 1998, κυκλοφόρησε ο λιγότερο επιτυχημένος δίσκος του συγκροτήματος, το Virtual XI, ο οποίος έφθασε μόλις στο # 16 στη Μεγάλη Βρετανία.^[14]

Το 1999, ο Μπέιλι αποχώρησε από το συγκρότημα και η επιστροφή των Μπρους Ντίκινσον και Άντριαν Σμιθ, σήμανε την έναρξη της νέας εποχής των Iron Maiden.^[15] Ο Τζάνικ Γκερς παρέμεινε στο συγκρότημα, έτσι η νέα και τρέχουσα σύνθεση^[16] αποτελείται από τους Μπρους Ντίκινσον, Στιβ Χάρις, Νίκο Μακ Μπρέιν, Ντέιβ Μάρεϊ, Τζάνικ Γκερς και Άντριαν Σμιθ.

Το 2000, κυκλοφόρησε το πρώτο άλμπουμ μετά την επιστροφή των Ντίκινσον και Σμιθ, με τίτλο Brave New World, το οποίο έτυχε θερμής ανταπόκρισης από το κοινό. Στα πλαίσια της περιοδείας για την προώθηση του δίσκου, ηχογραφήθηκε και μαγνητοσκοπήθηκε η ζωντανή εμφάνιση τους στο φεστιβάλ Rock in Rio, στη Βραζιλία.^[17] Οι Iron Maiden συνέχισαν να είναι ενεργοί και στις 8 Σεπτεμβρίου του 2003 κυκλοφόρησαν το Dance of Death,^[18] το οποίο ανέβηκε στο # 2 των βρετανικών τσαρτ, υψηλότερη θέση δίσκου του συγκροτήματος από το 1992.

Το 2005, το συγκρότημα πραγματοποίησε την περιοδεία Eddie Rips Up the World, εκτελώντας ζωντανά, υλικό μόνο από τους τέσσερις πρώτους δίσκους του. Την επόμενη χρονιά, κυκλοφόρησε το 14ο άλμπουμ των Iron Maiden, με τίτλο A Matter of Life and Death, συνοδευόμενο από το Top-10 σινγκλ, Different World. Το 2008, πραγματοποίησαν την περιοδεία Somewhere Back In Time, το set list της οποίας περιλάμβανε υλικό από τον πρώτο δίσκο μέχρι και το Seventh Son of a Seventh Son,^[19] για να ακολουθήσει το From Fear to Eternity το 2011, με τραγούδια από το No Prayer for the Dying του 1990 μέχρι και το The Final Frontier του 2010. Εμφανίσεις του συγκροτήματος, μαγνητοσκοπήθηκαν και κυκλοφόρησαν στο DVD Flight 666, τον Μάιο του 2009.^[20]

Το 2010, κυκλοφόρησε ο 15ος δίσκος του συγκροτήματος, με τίτλο The Final Frontier. Η επιτυχία του δίσκου ήταν πολύ μεγάλη, καθώς έφτασε στην πρώτη θέση των τσαρτ, σε περισσότερες από τριάντα χώρες. Η περιοδεία που ακολούθησε και περιελάμβανε σχεδόν εκατό ζωντανές εμφανίσεις σε όλο τον κόσμο και ολοκληρώθηκε στις 6 Αυγούστου του 2011. Παράλληλα, το σινγκλ El Dorado, χάρισε στους Iron Maiden το πρώτο τους βραβείο Grammy.^[21] Τον Μάρτιο του 2012, κυκλοφόρησε το ζωντανά ηχογραφημένο CD και DVD, En Vivo!, με εικόνες από τη συναυλία του συγκροτήματος στο Σαντιάγκο της Χιλής. Τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς, ανακοινώθηκε η υποψηφιότητα για Grammy του τραγουδιού Blood Brothers από τη συγκεκριμένη κυκλοφορία.^[22]

Το καλοκαίρι του 2012 όπως και το καλοκαίρι της επόμενης χρονιάς, οι Iron Maiden πραγματοποίησαν την περιοδεία Maiden England World Tour δίνοντας ογδόντα συναυλίες σε όλο τον κόσμο, προωθώντας το ζωντανά ηχογραφημένο το 1988 CD και DVD, Maiden England '88. Κατά την περιοδεία αυτή, έπαιζαν κομμάτια από τη δισκογραφία τους μέχρι το 1988, όπως και δύο τραγούδια από το δίσκο Fear of the Dark.^[23]

Τον Ιούνιο του 2015, ανακοινώθηκε ότι στις 4 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους θα κυκλοφορήσει ο 16ος δίσκος του συγκροτήματος, με τίτλο The Book of Souls.^[24] Το άλμπουμ δέχτηκε θετικές κριτικές και αποτέλεσε το πέμπτο # 1 του συγκροτήματος, με την περιοδεία για την προώθηση του να ξεκινάει από τη νότια, κεντρική και βόρεια Αμερική στα τέλη Φεβρουαρίου του 2016,^[20] συνεχίζοντας τον Μάιο στην Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία, πριν μεταβούν στη Νότια Αφρική και την Ευρώπη το καλοκαίρι του ίδιου έτους.^[25]

Κατά την περιοδεία του The Book of Souls ηχογραφήθηκε το διπλό The Book οf Souls: Live Chapter, το οποίο κυκλοφόρησε στις 17 Νοεμβρίου του 2017.^[26]

Η μπάντα έκανε την περιοδεία Legacy of the Beast Tour, ξεκινώντας στην Φλόριντα, στις 18 Ιουλίου του 2019.^[27]

• Στιβ Χάρις - μπάσο, πλήκτρα, φωνητικά (1975-)
• Ντέιβ Μάρεϊ - κιθάρα (1976-77, 1978-)
• Άντριαν Σμιθ - κιθάρα, πλήκτρα, φωνητικά (1980-90, 1999-)
• Μπρους Ντίκινσον - κύρια φωνητικά, πιάνο (1981-93, 1999-)
• Νίκο Μακ Μπρέιν - ντραμς, κρουστά (1982-)
• Τζάνικ Γκερς - κιθάρα (1990-)

Πρώην μέλη

• Πoλ Ντέι - κύρια φωνητικά (1975-76)
• Τέρι Ρανς - κιθάρα (1975-76)
• Ντέιβ Σάλιβαν - κιθάρα (1975-76)
• Ρον Μάθιους - ντραμς (1975-77)
• Ντένις Γουίλκοκ - κύρια φωνητικά (1976-78)
• Μπομπ Σόγιερ - κιθάρα (1977)
• Τέρι Γουάπραμ - κιθάρα (1977-78)
• Μπάρι Πέρκινς - κιθάρα (1977)
• Τόνυ Μουρ - πλήκτρα (1977)
• Νταγκ Σάμψον - ντραμς (1977-79)
• Πολ Ντι Άνο - κύρια φωνητικά (1978-81)
• Πoλ Κερνς - κιθάρα (1978-79)
• Πoν Τοντ - κιθάρα (1979)
• Τόνυ Πάρσονς - κιθάρα (1979)
• Ντένις Στράτον - κιθάρα, φωνητικά (1979-80)
• Κλάιβ Μπαρ - ντραμς (1979-82)
• Μπλέιζ Μπέιλι - κύρια φωνητικά (1994-99)

Τα Wikimedia Commons έχουν πολυμέσα σχετικά με το θέμα    Iron Maiden

• Επίσημη ιστοσελίδα
• Iron Maiden στο AllMusic
• Iron Maiden, βιογραφία στο Rolling Stone
• Τα Μυστικά Της Σιδηράς Παρθένου (Iron Maiden), βιβλίο, Γεώργιος Ηλ. Ματσαγγούρας.