ارزیابی مقایسه ای روش های بهینه دریافت آب جهت سامانه های نمک زدایی غشایی اسمز معکوس (RO) به روش AHP برای مناطق ساحلی با شیب زیاد (مطالعه موردی: استان هرمزگان)

واحدهای نمک زدایی از سه قسمت سازه آبگیر (سازه برداشت آب دریا)، تصفیه خانه و واحد تخلیه آب پساب ( آب نمک تغلیظ شده) تشکیل گردیدهاند. هدف از طراحی این سیستمها تامین آب با ظرفیت و کیفیت مورد نیاز واحدهای نمک زدائی میباشد. برای رسیدن به این اهداف، ارزیابی کامل منطقه آبگیری ضروری است. به طوریکه بتواند در آن چالشهای مقررات زیست محیطی برطرف شود. این در حالی است که قبلا0 تصور میشد بزرگترین مشکل زیست محیطی سامانه های نمک زدایی دفع پساب آنهاست. اما با گذشت زمان این نتیجه حاصل شد که در صورت استفاده از یک سامانه دفع پساب مناسب، بزرگترین نگرانی در این سامانه ها ناشی از آب گیری آنها به خصوص برای آب گیری از منابع سطحی مثل دریاست. بطور کلی سیستمهای آبگیر به دو گروه کلی آبگیرهای مستقیم و غیر مستقیم تقسیم میشوند.با توجه به وجود و فراوانی سواحل با شیب تند در مناطق ساحل جنوب کشور (در سواحل هرمزگان)، فرض بر این است که با توجه به پارامترهای موثر در انتخاب آبگیر (به طور کلی پارامترهای محیط زیستی، اقتصادی و امکان سنجی فنی) از طریق تکنیکهای تصمیم گیری چند معیاره و با استفاده از فرآیند سلسله مراتبی (AHP) و نرم افزار Expert choice و با وزن دهی پارامترهای موثر در انتخاب آبگیر ، در نهایت سیستم بهینه آبگیری برای منطقه و سایت مورد نظر پیشنهاد شده است