رابطه بین راهبردهای یادگیری خودتنظیمی با پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دختر

هدف از پژوهش حاضر بررسی و شناسایی سهم هر یک از متغیرهای یادگیری در پیشبینی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان می باشد. پژوهش حاضر از نوع مقطعی و رویکرد توصیفی و نوع همبستگی میباشد. جامعهی آماری در این پژوهش کلیه ی دانش-آموزان سال اول دبیرستان های دخترانه شهر رشت در سال تحصیلی 1391-92 میباشد. از بین کل دانش آموزان دختر سال اول دبیرستان، با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحلهای و نیز جدول مورگان، 160نفر به عنوان حجم نمونه پژوهش انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه ی راهبردهای یادگیری پینتریچ و دی گروت بود و برای ارزیابی پیشرفت تحصیلی دانش آموزان از معدل کل نمره های درسی نیمسال تحصیلی آنان استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از ضریب همبستگی پیرسون استفاد گردید. نتایج نشان داد که متغیرهای راهبردهای یادگیری خودتنظیمی به صورت مثبت پیشبینی کننده های معناداری برای پیشرفت تحصیلی دانش آموزان بوده است.