پیوستگی اقوام ایرانی در پرتو تحولات منطقه ای

ایران اسلامی از جمله کشورهایی است که از تنوع قومی در ساختار جمعیتی خود برخوردار است . یکی از موضوعات مهم و مسئله ساز در منطقه خاورمیانه عدم انطباق مرزهای سیاسی با مرزهای قومی و فرهنگی است . مرزهای سیاسی کشور ایران نیز به گونه ای است که اقوام ترک، کرد، عرب ، بلوچ و ترکمن در دو سوی آن واقع شده اند . و برخی از این اقوام در دو ، سه و حتی چهار کشور گسترش یافته اند. تحولات گسترده در منطقه خاورمیانه باعث دخالت بیش از پیش بیگانگان بخصوص آمریکا و انگلیس در امورات داخلی کشورهای منطقه گردید. این پژوهش با روش کتابخانه ای و شیوه ی تحلیل اطلاعات ، توصیفی-تحلیلی و تاریخی و با هدف پاسخ به این سئوال که : آیا تحولات منطقه ای بر پیوستگی اقوام ایرانی تاثیر دارد؟ انجام شد.به نظر می رسید که اقوام ایرانی در پس تحولات منطقه ای به واگرایی روی آورده و فاصله خود را با حکومت مرکزی زیاد کند. اما مشخص گردید با توجه به بومی بودن اقوام، اشتراکات مذهبی و فرهنگی زیاد با حکومت مرکزی و برنامه ریزیهای حکومت مرکزی به منظور تحقق اتحاد و همبستگی ملی ، پیوستگی اقوام ایرانی با هم و با حکومت مرکزی بیش از پیش در پرتو تحولات منطقه ای تحقق پیدا کرده است .وجود عناصر و مولفه های مشترک ملی، تاریخی و هویتی با کلیه اقوام از جمله عواملی هستند که می توانند در شکل گیری هویت جمعی ایرانی نقش بی بدیلی ایفا نماید. تاریخ مشترک تمامی اقوام تحت نام ملیت ایرانی، زبان پارسی که در عمق تمام اقوام ریشه دوانیده، اسلام به عنوان دین مشترک و قهرمانان و شخصیت های ملی مشترک و بالآخره هویت ایرانی از جمله عناصر پیوند دهنده ای هستند که همگرایی را ممکن و روند واگرایی را در مواجهه با این عناصر پیوند دهنده و از نظر ارزشی بسیار ارزشمند، با مشکل روبه رو می سازد.با وجود مشکلات و تنگناها در عرصه هایی از زندگی اقوام و اقلیتها ، باز اتحاد و وحدت بین اقوام ،با هم و با حکومت مرکزی بیش از پیش برقرار است