لزوم سیاستگذاری و نظارت بر تولید و انتقال تکنولوژی

ایران در هزاره سوم میلادی با وجود منابع غنی، و نیروی کار جوان و تحصیلکرده همچنان دچار کمبود مزمن تولید و متکی به صدور انرژی است؛ از آنجائیکه یکی از عوامل موثر ایجاد تغییر سریع در جامعه تکنولوژی است لذا بعنوان یک سیستم باز برای آنکه بتواند خود را با تغییرات سریع تکنولوژی همگام نماید، باید ضمن ایجاد انضباط درونی اقدام به برقراری و نهادینه نمودن ارتباطات بین المللی با کشورهای تولید و عرضه کننده تکنولوژی های مورد نیاز کشور نماید . در همین راستا نیاز به یک نهاد رسمی با اختیارات کافی می باشد تا بتواند نسبت به برنامه ریزی و تلاش جهت ایجاد تکنولوژی مورد نیاز، و در صورت الزام به انتقال تکنولوژی نسبت به تهیه و تدوین یک برنامه اقدام ملی براساس اطلاعات استراتژیک و مشتمل بر نحوه خرید، توسعه یا انتقال تکنولوژی مناسب با در نظر گرفتن عواملی از قبیل تحولات جهانی، زمان، هزینه، زیرساخت، اثرات زیست محیطی، چرخه عمر تکنولوژی، هماهنگی با ارزشهای جامعه و . . . اقدام نماید