نقش بازی در یادگیری

مقاله حاضر سعی دارد به تأثیر بازی در یادگیری، پرورش روح، ذهن و خلاقیت کودکان بپردازد. بازی فعالیتی طبیعی، لذت بخش، شگفت انگیز و پر رمز و راز است. بازی وسیله ای برای بیان احساسات، برقراری روابط، توصیف تجربیات، آشکار کردن آرزوها و خود شکوفایی است. بازی از ضروریات زندگی کودک است و در رشد ذهنی و جسمی کودک تأثیر ویژه ای دارد. بازی وسیله ای است که کودکان از طریق آن احساسات خود را بیان کرده، با دیگران رابطه برقرار می کنند. جنبه های مختلف عقلانی، جسمانی و اجتماعی کودک در بازی رشد پیدا می کند و به همین دلیل بازی در یک کودک فعالیتی جدی است که نمی توان او را از آن بازداشته. تمام کودکان با وجود اختلافات فردی، سعی دارم در سال های اولیه نیروهای خود را به کار اندازند و فعالیت های گوناگونی انجام دهند که ظاهراً به بازی معروفند، اما در اصل، سرچشمه نشاط و شادی آن هاست. بازی طبیعی ترین وسیله آموزش و یادگیری کودک است. او از طریق بازی آموزش می بیند، چیزهای تازه کشف می کند، به خاصیت اشیا پی می برد، رفتار بزرگ ترها را تقلید می کند و دنیای اطراف خود را می شناسد.