ارزیابی کارایی بانک ها به روش تحلیل پوششی داده ها (مطالعه موردی :شعب بانک پارسیان استان گیلان)

تحلیل پوششی داده ها روشی است که توسط چارنز و کوپر در سال 1957 به منظور ارزیابی عملکرد و محاسبه کارایی واحدهای تصمیم گیرنده ارائه شد. تحلیل پوششی داده ها بیان گر تکنیکی ناپارامتریک برای سنجش و ارزیابی کارایی نسبی مجموعه ای از سازمان ها با ورودی ها و خروجی های قطعی است. با توجه به اهمیت بانک ها به عنوان شریان اقتصادی جامعه سعی بر آن شده است که بارویکرد جدیدی به ارزیابی عملکرد شعب بانک پارسیان استان گیلان به روش تحلیل پوششی داده ها با استفاده از نرم افزار Gams بپردازیم. در مطالعات گذشته بیشتر سعی در ارزیابی عملکرد سازمان ها با معیارها و شاخص های مثبتی هم چون تجهیز منابع و تخصیص مصارف مد نظر بوده و بیشتر به سازمان هایی هم چون بانک به دید سازمان های با نگرش واسطه ای و یا تولیدی نگریسته شده است در حالی که در پژوهش پیش رو، به بانک از منظر سازمانی با نگرش تولیدی- واسطه ای به صورت توام پرداخته شده است. علاوه بر آن با به کارگیری ورودی نامطلوبی هم چون مطالبات معوق و تاثیر آن بر کارایی، اقدام به ارزیابی عملکرد نه تنها با معیارها و شاخص های مثبت بلکه با معیارهای منفی نیز لحاظ شده است.