تاب آوری شهری برای پایداری شهری: مفاهیم، ابعاد و دیدگاه ها

شهرنشینی فرآیندی مستمر برای توسعه اقتصادی یک شهر است. اگرچه شهرنشینی سریع فرصت شغلی عظیمی را برای مردم فراهم می کند، اما تهدیدات شهری نیز به دلیل خطرات طبیعی و انسان ساخت به تناسب افزایش می یابد. درک تاب آوری و پایداری شهری یک موضوع فوری برای مواجهه با خطرات در جهان به سرعت شهری است. بنابراین، این مطالعه با هدف روشن کردن مفهوم و توسعه نشانه های کلیدی تاب آوری و پایداری شهری از ادبیات موجود انجام می شود. یک بررسی نظام مند ادبیات که توسط PRISMA هدایت می شود با استفاده از ادبیات از ۱ ژانویه ۲۰۰۱ تا ۳۰ نوامبر ۲۰۲۱ انجام شده است. این استدلال می کند که پایداری و انعطاف پذیری پارادایم های مرتبطی هستند که بر ظرفیت یک سیستم برای حرکت به سمت مسیرهای توسعه مطلوب تاکید می کنند. تاب آوری و پایداری اساسا با حفظ سلامت و رفاه اجتماعی در چارچوب یک چارچوب وسیع تر از تغییرات محیطی مرتبط است. تفاوت های قابل توجهی در تاکید و مقیاس زمانی آنها، به ویژه در زمینه شهرنشینی وجود دارد. این مطالعه شاخص های کلیدی تاب آوری شهری را تحت سه مولفه اصلی مانند ظرفیت سازگار (آموزش، سلامت، غذا و آب)، ظرفیت جذب (حمایت جامعه، فضای سبز شهری، زیرساخت های حفاظتی، دسترسی به حمل ونقل) و ظرفیت تحول آفرین (ارتباطات) شناسایی کرده است. فن آوری، همکاری چند ذی نفع، خدمات اضطراری دولت، برنامه ریزی شهری جامعه محور). این مطالعه همچنین چندین شاخص را در ابعاد اصلی (اجتماعی، اقتصادی و زیست محیطی) پایداری شهری شناسایی کرد. یافته ها در درک پویایی آسیب پذیری و تاب آوری شهری و اندازه گیری و استراتژی مدیریت آن از شاخص های توسعه یافته مثمرثمر خواهد بود.