بررسی عشق از دیدگاه مولانا جلال الدین

عنصر عشق که خداند کریمانه به دنیای درون و برون انسان ارزانی داشته، موضوعی حیاتی است؛ زیرا در ذات هستی و بنیاد آدمی ریشه دارد. در ادبیات شاعران و عارفان بسیاری بدان پرداخته اند. مولوی نیز از جمله اندیشمندانی است که در این زمینه اشعاری سروده و تفکراتش را بیان نموده است.مولوی با اشعار شورانگیز خود ندای عاشقی سر داده است و پیشرو عشق در ادب فارسی است.عشق نیروی عظیمی است که در جان مولانا رسوخ می کند. مولانا به سبب سوز عشقی که در دل دارد پله پله مقامات تتبل تا فنا را پشت سر می نهد تا به ملاقات معشوق حقیقی نایل آید. عشقی که مولانا از آن صحبت می کند عشق حقیقی و راستین است نه عشق های رنگین که عاقبت به ننگ انجامد. ما در این پژوهش بر آن شدیم که به بررسی دیدگاه مولانا نسبت به عشق بپردازیم و دیدیم که او به دو دیدگاه مجازی و حقیقی اشاره می کند و عشق مجازی را معبری می داند که ما را به عشق حقیقی که موجودی بی همتاست و مخصوص ذات خداوند است واصل می کند.