ارزیابی تغییرات زمانی آسیب پذیری دشت ارومیه برروش DRASTIC و SINTACS (بررسی موردی آبخوان باراندوز چای)

باتوجه به افزایش جمعیت و توسعه کشاورزی در دشت ارومیه ارزیابی آسیب پذیری آبخوان باراندوزچای این دشت برای مدیریت آب زیرزمینی و جلوگیری از آلودگی آب های زیرزمینی ضروری است .منطقه مورد مطالعه در شمال غربی ایران و حاشیه غرب دریاچه ارومیه واقع شده است . توسعه فعالیت های کشاورزی منطقه باعث افزایش استفاده از کودهای شیمیایی وحیوانی شدهاست . ازآنجایی که اولین قدم برای جلوگیری ازآلودگی سفرههای آب زیرزمینی شناسایی مناطقی است که در معرض آلودگی بالا قرار دارند. لذا در پژوهش حاضر آسیب پذیری منطقه مورد مطالعه بررسی شد تا با شناسایی مناطق آسیب پذیر از آلوده شدن بیشتر جلوگیری شود. این پژوهش با هدف بررسی آسیب پذیری آبخوان باراندوزچای بااستفاده از مدلهای آسیب پذیری DRASTIC و SINTACS در دو بازه زمانی (۹۱-۹۰)و(۹۹-۹۸) با هفت پارامتر موثر در آسیب پذیری شامل عمق آب زیرزمینی ، تغذیه خالص ، محیط آبخوان، محیط خاک، توپوگرافی ، محیط غیراشباع و هدایت هیدرولیکی ، به صورت هفت لایه رستری تهیه شد و بعد از رتبه دهی و وزن دهی شاخص آسیب پذیری محاسبه گردیده است . در بازه زمانی سال) ۹۱-۹۰) ، شاخص آسیب پذیری مدل DRASTIC در محدودهی ۸۰ تا ۱۸۰ قرار گرفت ودر بازه زمانی سال( ۹۹-۹۸) ، در محدوده ی بین ۹۹تا ۱۹۹ قرار گرفت .در بازه زمانی سال) ۹۱-۹۰) ، شاخص آسیب پذیری مدل SINTACS در محدودهی ۶۴ تا ۱۶۰ قرار گرفت . ودر بازه زمانی سال(۹۹-۹۸) ، در محدودهی بین ۷۰ تا ۱۷۴ قرار گرفت .برای صحت سنجی نتایج از دادههای نیترات و ضریب همبستگی آن با شاخص آسیب پذیری در منطقه استفاده گردید.براساس نتایج مطالعاتی مشاهده گردید که مدل DRASTIC بالاترین شاخص همبستگی (۶۸)را نسبت به مدل SINTACS دارد.